Na jakie badania wstępne i okresowe należy skierować pracowników wykonujących prace na wysokości do 3 m i ponad 3 m?
Jakie czynności to już ponad 3 m?
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.) - dalej r.b.l., określa dwa rodzaje badań pracowników zatrudnionych przy pracach na wysokości: do 3 metrów oraz powyżej 3 metrów. Różnica w samych badaniach polega m.in. na zakresie badania (przy badaniach powyżej 3 m dochodzi ocena błędników), częstotliwości ich przeprowadzania (do 3 m - co 3-5 lat, natomiast powyżej 3 m - co 2-3 lata lub co roku po ukończeniu 50 roku życia) oraz przeciwwskazaniach do wydania pozytywnego orzeczenia dopuszczającego do pracy (przy wadach wzroku wymagających stałego noszenia szkieł korekcyjnych). Zgodnie z § 4 r.b.l. rodzaj pracy wskazuje pracodawca, a zakres badań określa lekarz medycyny pracy w zależności od pracy do lub powyżej 3 metrów.
Badaniom dopuszczającym do pracy na wysokości do 3 metrów powinni być poddawani pracownicy wobec których przewidziane jest, że będą wykonywali czynności na poziomie co najmniej 1 metra nad poziomem podłogi lub ziemi.
Należy jednak pamiętać, że zgodnie z § 105 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) – dalej r.o.b.h.p., do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:
1)
osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi;
2)
wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.
Badaniom dopuszczającym do pracy na wysokości powyżej 3 metrów powinni być poddawani pracownicy wykonujący taką pracę.
Należy jednak pamiętać, że samo zapewnienia badania pracownikowi nie zwalnia pracodawcy od spełnienia dodatkowych wymagań wynikających z r.o.b.h.p, tj. zapewnienia m.in. bezpośredniego nadzoru nad tymi pracami wyznaczonych w tym celu osób, balustrad i krawężników czy w końcu stosowania sprzętu ochronnego przed upadkiem z wysokości.
Przykłady
Pracą na wysokości do 3 m będzie praca:
•elektryka zmieniającego żarówkę znajdującą się na poziomie 3,5 m nad poziomem podłogi,
•malarza pokojowego malującego sufit z podestu znajdującego się na wysokości 1,5 m nad poziomem podłogi.
Pracą na wysokości powyżej 3 m będzie praca:
•pracownika odśnieżającego dach,
•dekarza naprawiającego spadzisty dach na wysokości 15 m nad poziomem ziemi,
•sprzątaczki myjącej okna znajdującego się powyżej pierwszej kondygnacji, w przypadku gdy nie ma możliwości umycia ich z poziomu podłogi,
•ogrodnika przycinającego gałęzie znajdujące się w koronie drzew.
Maciej Ambroziewicz
Jakie czynności to już ponad 3 m?
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.) - dalej r.b.l., określa dwa rodzaje badań pracowników zatrudnionych przy pracach na wysokości: do 3 metrów oraz powyżej 3 metrów. Różnica w samych badaniach polega m.in. na zakresie badania (przy badaniach powyżej 3 m dochodzi ocena błędników), częstotliwości ich przeprowadzania (do 3 m - co 3-5 lat, natomiast powyżej 3 m - co 2-3 lata lub co roku po ukończeniu 50 roku życia) oraz przeciwwskazaniach do wydania pozytywnego orzeczenia dopuszczającego do pracy (przy wadach wzroku wymagających stałego noszenia szkieł korekcyjnych). Zgodnie z § 4 r.b.l. rodzaj pracy wskazuje pracodawca, a zakres badań określa lekarz medycyny pracy w zależności od pracy do lub powyżej 3 metrów.
Badaniom dopuszczającym do pracy na wysokości do 3 metrów powinni być poddawani pracownicy wobec których przewidziane jest, że będą wykonywali czynności na poziomie co najmniej 1 metra nad poziomem podłogi lub ziemi.
Należy jednak pamiętać, że zgodnie z § 105 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) – dalej r.o.b.h.p., do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:
1)
osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi;
2)
wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.
Badaniom dopuszczającym do pracy na wysokości powyżej 3 metrów powinni być poddawani pracownicy wykonujący taką pracę.
Należy jednak pamiętać, że samo zapewnienia badania pracownikowi nie zwalnia pracodawcy od spełnienia dodatkowych wymagań wynikających z r.o.b.h.p, tj. zapewnienia m.in. bezpośredniego nadzoru nad tymi pracami wyznaczonych w tym celu osób, balustrad i krawężników czy w końcu stosowania sprzętu ochronnego przed upadkiem z wysokości.
Przykłady
Pracą na wysokości do 3 m będzie praca:
•elektryka zmieniającego żarówkę znajdującą się na poziomie 3,5 m nad poziomem podłogi,
•malarza pokojowego malującego sufit z podestu znajdującego się na wysokości 1,5 m nad poziomem podłogi.
Pracą na wysokości powyżej 3 m będzie praca:
•pracownika odśnieżającego dach,
•dekarza naprawiającego spadzisty dach na wysokości 15 m nad poziomem ziemi,
•sprzątaczki myjącej okna znajdującego się powyżej pierwszej kondygnacji, w przypadku gdy nie ma możliwości umycia ich z poziomu podłogi,
•ogrodnika przycinającego gałęzie znajdujące się w koronie drzew.
Maciej Ambroziewicz