Pytanie pochodzi publikacji Serwisu BHP.

1) Mikroklimat gorący należy badać na stanowiskach pracy, na których występują urządzenia emitujące promieniowanie cieplne (źródła ciepła takie jak np. piece hutnicze, odlewnicze, piekarnicze itp.).
2) W hali, w której temperatura powietrza spowodowana warunkami atmosferycznymi, a nie procesami technologicznymi wzrasta do 27°C, nie trzeba przeprowadzać pomiarów mikroklimatu gorącego.
3) Pracodawca ma obowiązek zapewnić wszystkim pracownikom – niezależnie od pory roku czy temperatury - wodę zdatną do picia (lub inne napoje). Nie oznacza to jednak, że każdemu pracownikowi należy zapewnić dostęp np. do wody mineralnej czy źródlanej (w butelkach czy z dystrybutora). Wystarczy, że pracodawca zapewni dostęp do kranu z wodą (np. z kanalizacji miejskiej), która będzie zdatna do picia po przegotowaniu. Wodę źródlaną/mineralną lub inne napoje należy zapewnić pracownikom wyłącznie w przypadkach określonych w § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279).
Mikroklimat gorący to warunki środowiska pracy określone za pomocą wskaźnika obciążenia termicznego WBGT (nazwa wskaźnika WBGT pochodzi od nazw mierników wykorzystywanych do jego określania), mogące powodować przegrzanie i naruszenie równowagi cieplnej organizmu, skutkując pojawieniem znużenia, osłabienia fizycznego, a następnie udaru cieplnego.
Mikroklimat gorący został uznany za czynnik szkodliwy dla zdrowia, a w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 217, poz. 1833 z późn. zm.), określono wartości WBGT, które nie mogą być przekroczone w ciągu 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy.
Choć wskaźnik WBGT wyrażany jest w stopniach Celsjusza, nie jest równoznaczny z temperaturą powietrza, jaka jest mierzona za pomocą pospolitych termometrów, gdyż składają się na niego trzy wielkości środowiska gorącego:
a) temperatura powietrza,
b) średnia temperatura promieniowania,
c) wilgotność bezwzględna.
@page_break@
Powyższy wskaźnik nie ma również zastosowania do oceny obciążeń termicznych występujących w ciągu krótkich okresów, gdyż jest wartością służącą ocenie przeciętnego oddziaływania ciepła na człowieka w okresach pracy, odpowiadających maksymalnym obciążeniom. Jego wartość jest również uzależniona od poziomu metabolizmu, a także stopnia aklimatyzacji pracownika oraz od odczuwalnego ruchu powietrza. Szczegóły dotyczące wyznaczania obciążenia termicznego działającego na pracownika można znaleźć w Polskiej Normie PN-EN 27243:2005 "Środowiska gorące - Wyznaczanie obciążenia termicznego działającego na człowieka podczas pracy, oparte na wskaźniku WBGT".
Powyższa norma określa m.in. metodę oceny obciążenia termicznego działającego na człowieka w środowisku gorącym, umożliwiającą szybką ocenę tego obciążenia i łatwą do stosowania w środowisku przemysłowym.
W związku z powyższym sądzę, że pracodawca, który zatrudnia pracowników w hali, w której w okresie wzmożonych upałów, temperatura spowodowana wyłącznie warunkami atmosferycznymi na stanowiskach pracy przekracza 27°C przez 2 – 3 tygodnie w roku, nie musi przeprowadzać pomiarów mikroklimatu gorącego.
Kwestię obowiązku zapewniania pracownikom napojów uregulowano m.in. w § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), który stanowi, że pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określa § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279) – dalej r.p.i.n.
Zgodnie z § 4 ust. 1 r.p.i.n., pracodawca zapewnia napoje pracownikom zatrudnionym:
1) w warunkach gorącego mikroklimatu, charakteryzującego się wartością wskaźnika obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25°C,
2) w warunkach mikroklimatu zimnego, charakteryzującego się wartością wskaźnika siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1000,
3) przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10°C lub powyżej 25°C,
4) przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet,
5) na stanowiskach pracy, na których temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28°C.
Ponadto, zgodnie z § 4 ust. 2 r.p.i.n., w przypadku pracowników zatrudnionych w warunkach gorącego mikroklimatu, charakteryzującego się wartością wskaźnika obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25°C, napoje te powinny być wzbogacone w sole mineralne i witaminy.
Z opisanej w pytaniu sytuacji wynika, że temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi wzrasta do 27°C (nie przekracza 28°C wewnątrz pomieszczenia na stanowiskach pracy), tak więc zgodnie z przytoczonymi przepisami, pracodawca nie ma obowiązku zapewniania więcej, niż wodę zdatną do picia.

Więcej na ten temat w Serwisu BHP.