Przystępując do oceny ryzyka zawodowego masażysty zatrudnionego w sanatorium, należy wziąć pod uwagę, że podstawowym narzędziem jego pracy są własne ręce, rzadziej posługuje się on urządzeniami mechanicznymi. Praca odbywa się przede wszystkim na stojąco, w pomieszczeniu dobrze oświetlonym, wentylowanym, w temperaturze ok. 22°C. Przy masażu stosuje się środki wspomagające, takie jak płyny i aerozole.

Co do zagrożeń o charakterze biologicznym, masażysta jest narażony na zarażenie m.in. grypą, zapaleniem płuc, półpaścem, świerzbem czy opryszczką. Odpowiedzialne za zachorowanie wirusy i grzyby przenoszą się bezpośrednio drogą kropelkową lub przez kontakt ze skórą nosiciela. Do środków ochrony zaliczają się przede wszystkim szczepienia ochronne, stosowanie rękawiczek, dezynfekcja i sterylizacja.

Jeśli chodzi o zagrożenia fizyczne, chemiczne i psychofizyczne, masażysta ryzykuje podrażnieniem skóry i dróg oddechowych w następstwie stosowania środków do dezynfekcji, zwyrodnieniem kręgosłupa, chorobami układu krążenia i żylakami na skutek pracy w wymuszonej pozycji na stojąco. Długotrwałe wykonywanie masaży może skutkować bólami mięśni, urazami stawów i ścięgien oraz chorobami układu ruchu.

Źródło: Atest 2010, nr 3, s. 60-61, Iwona Romanowska-Słomka