Kiedy pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z pracownikiem nieobecnym w pracy z powodu choroby?

Pytanie Użytkownika Serwisu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Pracownik przebywa na zwolnieniu lekarskim od prawie pół roku. Niedawno poinformował pracodawcę, że składa wniosek do ZUS o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy. Czy w takiej sytuacji można z nim rozwiązać umowę o pracę? Jaka będzie podstawa prawna?

Odpowiedź:

Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z pracownikiem nieobecnym w pracy z powodu choroby po upływie okresu ochronnego, na który w przypadku pozostawania w zatrudnieniu u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy składają się 182 dni pobierania wynagrodzenia i zasiłku chorobowego oraz pierwsze 3 miesiące świadczenia rehabilitacyjnego. Jeśli pracownik po wyczerpaniu okresu zasiłkowego jest niezmiennie niezdolny do pracy i uzyskał prawo do renty, pracodawca może skorzystać z możliwości zwolnienia pracownika w tym trybie.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 53 § 1 pkt 1 ustawy z 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) – dalej k.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:

a) dłużej niż 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,

b) dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.

Jeśli po upływie okresu zasiłkowego pracownikowi przyznana zostanie od razu renta z tytułu niezdolności do pracy, pracodawca zasadniczo może zgodnie z prawem rozwiązać umowę o pracę w trybie bez wypowiedzenia bez winy pracownika. Przesłanką zwolnienia będzie niezdolność pracownika do pracy trwająca dłużej niż łączny okres pobierania wynagrodzenia i zasiłku z tytułu choroby. Prawo pracodawcy do rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem długotrwale niezdolnym do pracy kończy się jednak w dniu stawienia się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny jego nieobecności (art. 53 § 3 k.p.). Warto dodać, że pobieranie renty z tytułu niezdolności do pracy (całkowitej lub częściowej) nie musi automatycznie przekreślać pracy na poprzednio zajmowanym stanowisku, o ile lekarz medycyny pracy w opisanym wyżej trybie uzna pracownika za zdolnego do jej wykonywania. Dodać jednocześnie należy, że jeśli niezdolność pracownika do pracy powstała wskutek wypadku przy pracy i jednocześnie pracownik ten nie został uznany za niezdolnego do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z FUS, pracodawca na podstawie orzeczenia lekarskiego ma obowiązek przeniesienia pracownika do odpowiedniej pracy (art. 231 k.p.). Jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy przez okres nie przekraczający 6 miesięcy. Należy jednocześnie zasygnalizować, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia wymaga zasięgnięcia opinii zakładowej organizacji związkowej (art. 53 § 4 k.p. w zw. z art. 52 § 3 k.p.).

Paulina Zawadzka-Pietruszyńska,

autorka współpracuje z publikacją Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

Odpowiedzi udzielono  22.05.2017 r.