Odpowiedź:
Poinformowanie pracownika zatrudnionego w równoważnym czasie pracy o obowiązujących go normach czasu pracy może nastąpić przez pisemne wskazanie odpowiednich przepisów prawa pracy – art. 29 § 3(1) ustawy z 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) – dalej k.p.
Informacja ta może brzmieć następująco:
INFORMACJA o warunkach zatrudnienia
Na podstawie art. 29 § 3 oraz § 3(1) Kodeksu pracy informuję, że obowiązują Pana równoważne normy czasu pracy, o których mowa w art. 135 k.p.
Pracodawca może też w ten sposób poinformować o obowiązującej pracownika dobowej normie czasu pracy: „W równoważnym czasie pracy dobowa norma czasu pracy jest zmienna i wynika z rozkładu czasu pracy, ale nie może przekroczyć 12 godzin”.
Uzasadnienie:
Przepis art. 29 § 3 k.p. zobowiązuje pracodawcę m.in. do poinformowania na piśmie pracownika, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę, o obowiązującej go dobowej i tygodniowej normie czasu pracy.
Nie da się ustalić jednolitych „obowiązujących pracownika norm czasu pracy”, co oznacza, że należy przyjąć, że chodzi tu o normy właściwe poszczególnym systemom czasu pracy z uwzględnieniem właściwych im rozkładów czasu pracy, w tym norm przedłużonych.
Jeżeli pracownik jest zatrudniony w równoważnym czasie pracy, określonym w art. 135 k.p. i pracuje np. 7, 8 lub 9 godzin dziennie, to poinformowanie go o obowiązujących go normach czasu pracy może nastąpić przez pisemne wskazanie odpowiednich przepisów prawa pracy (art. 29 § 3(1) k.p.). Oznacza to, że w przypadku gdy u pracodawcy obowiązują akty wewnątrzzakładowe, wystarczy odesłanie do konkretnych zawartych w nich rozwiązań prawnych.
Normy czasu pracy mogą wynikać z przepisów k.p. (lub ustawy szczególnej), postanowień układu zbiorowego pracy, regulaminu pracy lub też z rozkładu czasu pracy.
Magdalena Rycak,
autorka współpracuje z publikacją Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Odpowiedzi udzielono 8.05.2017 r.