W celu określenia wysiłku psychicznego każdy proces pracy dzieli się na trzy etapy:
1. Uzyskiwanie informacji, polegające na odbiorze i odczytywaniu sygnałów zawierających określone informacje.
2. Podejmowanie decyzji, polegające na przetwarzaniu otrzymywanych informacji na odpowiednie decyzje.
3. Wykonywanie czynności, będące realizacją podjętej decyzji.

We wszystkich ww. etapach istotnymi parametrami wysiłku psychicznego w odniesieniu do informacji, decyzji i czynności są: częstotliwość, zmienność, złożoność, powtarzalność, dokładność, ważność i szybkość przebiegu danego zjawiska.

Ocenę wysiłku psychicznego przeprowadza się dla wszystkich ww. etapów procesu pracy.

W ocenie obciążenia psychicznego ważne jest uwzględnienie monotonii pracy, która oddziałuje równolegle i przyczynia się do powstawania zmęczenia psychicznego.

Monotonia pracy wynika m.in. z takich cech procesu, jak:

  • niezmienność (jednostajność) procesu pracy,
  • niezmienność (jednostajność) otaczających warunków,
  • konieczność stałego wytężania uwagi bez możliwości myślenia o sprawach niezwiązanych z pracą lub ewentualnego porozumiewania się z sąsiadami,
  • łatwość pracy, znacznie zmniejszająca potrzebę myślenia i rozumowania (procesów intelektualnych).

Monotonia duża – powstaje w wyniku występowania wszystkich czterech elementów.

Monotonia średnia – gdy tych elementów jest trzy.

Monotonia mała – poniżej trzech.

Całkowite obciążenie psychiczne ocenia się, uwzględniając słowną ocenę sumaryczną wysiłku psychicznego z oceną monotonii pracy.
 

Opracowano na podstawie: ABC BHP. Informator dla pracodawców, Jakub Chojnicki, Grażyna Jarosiewicz