Pytanie pochodzi z publikacji Serwis BHP
Dlaczego przy pracach na wysokości nie można stosować hełmów z dwupunktowym paskiem podbródkowym?
Odpowiedź
O doborze środków ochrony indywidualnej decyduje pracodawca. Hełm z dwupunktowym paskiem nie jest zalecany do pracy na wysokości z uwagi na ryzyko jego spadnięcia, nie ma jednak przepisów zabraniających stosowania go. Przy pracach na wysokości zaleca się, aby hełmy miały pasek czteropunktowy i były zgodne z normą PN-EN 397.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 237[6] § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami.
Podstawę ochrony głowy stanowią hełmy ochronne. Mają one za zadanie zabezpieczanie głowy przed urazami mechanicznymi, które wywołane są spadaniem lub przemieszczaniem się przedmiotów. Przemysłowe hełmy ochronne powinny spełniać wymagania normy PN-EN 397:1997 obecnie wycofanej i zastąpionej przez PN-EN 397+A1:2013-04E Przemysłowe hełmy ochronne (wersja angielska).
Do pracy na wysokości stosowane są hełmy z czteropunktową więźbą (niektórzy producenci nazywają ją trzypunktową), która uniemożliwia zsunięcie się hełmu z głowy. Prawidłowy dobór hełmu ochronnego dla danego stanowiska pracy jest warunkiem koniecznym osiągnięcia skutecznej ochrony głowy. W doborze hełmu należy uwzględniać następujące aspekty:
- hełm powinien posiadać zakres regulacji długości pasa głównego gwarantujący dopasowanie do obwodu głowy użytkownika
- hełm powinien zachowywać swoje parametry ochronne w całym zakresie temperatur występujących na danym stanowisku pracy;
- jeżeli na danym stanowisku pracy występują inne niebezpieczne dla głowy pracownika czynniki (np.: odpryski stopionego metalu, obecność metalowych elementów pozostających pod napięciem elektrycznym), hełm powinien zapewniać przed nimi ochronę.
Praca na wysokości ma jedną definicję, ale różną specyfikę - inna jest specyfika pracy na drabinach czy rusztowaniu w pomieszczeniu na wysokości np. 3 m, a inna - na masztach czy linach na wysokości kilku czy kilkudziesięciu m. W pierwszym przypadku spadnięcie hełmu z rusztowania czy drabiny, choć nie powinno mieć miejsca, nie stanowi większego zagrożenia. Spadnięcie hełmu z wysokości kilkudziesięciu metrów stanowi duży problem - i organizacyjny i dla bezpieczeństwa, dlatego tak ważny jest prawidłowy dobór sprzętu w zależności od specyfiki pracy. Niektórzy pracodawcy wyposażają pracowników pracujących na wysokościach (szczególnie tych dużych) w hełmy spełniające przede wszystkim wymagania normy PN-EN 397, a dodatkowo PN-EN 12492. Sprzęt alpinistyczny - Kaski dla alpinistów - Wymagania bezpieczeństwa i metody badań. Różnica polega głównie na tym, że kaski zgodne z PN-EN 12492 mają pasek podbródkowy, który jest pewniejszym zabezpieczeniem przed spadnięciem, a klamerka paska ma zwiększoną wytrzymałość (może rozpiąć się pod działaniem siły > 50 daN). Natomiast hełmy ochronne mogą nie posiadać pasków podbródkowych, a jeśli je mają rozpięcie klamerki może nastąpić pod działaniem siły > 25 daN.
Roman Majer, autor współpracuje z publikacją Serwis BHP.
Odpowiedzi udzielono: 2 września 2016 r.
