Wpłaty do PPK sfinansowane przez podmiot zatrudniający - w momencie ich przekazania do instytucji finansowej - stają się przychodem uczestnika PPK. Przychody te powiększają wielkość świadczeń, które uczestnik PPK otrzymuje od swojego podmiotu zatrudniającego (np. pracodawcy, zleceniodawcy). Zasady opodatkowania tych przychodów wynikają z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) i są takie same, jak przy innych świadczeniach dla danego uczestnika PPK. Także obowiązki płatnika są analogiczne do tych, jakie obowiązują przy innych świadczeniach dla tej osoby. Przykładowo, wpłaty podstawowe i dodatkowe, sfinansowane ze środków zleceniodawcy i przekazane do instytucji finansowej - na rachunek PPK zleceniobiorcy, stanowią dla tego zleceniobiorcy przychód z umowy zlecenia, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o PIT, w związku z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia. Od tego przychodu przysługują koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o PIT. Natomiast wpłaty podstawowe i dodatkowe do PPK, sfinansowane przez pracodawcę za pracownika (uczestnika PPK), stanowią dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Do przychodów ze stosunku pracy stosuje się koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o PIT.
Przykład: Pracodawca wypłacił wynagrodzenie pracownikowi (uczestnikowi PPK) 10 kwietnia. Od tego wynagrodzenia została obliczona wpłata do PPK finansowana przez pracodawcę oraz została obliczona i pobrana wpłata do PPK finansowana przez uczestnika. Pracodawca ma czas na przekazanie tych wpłat do instytucji finansowej do 15 maja. Z chwilą dokonania przez pracodawcę wpłaty do PPK, sfinansowanej ze środków tego podmiotu, pracownik uzyska przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Dokonanie tej wpłaty w maju oznacza, że pracownik uzyska przychód w maju. Zaliczka na podatek powinna być zatem pobrana przez płatnika w maju, od łącznych przychodów ze stosunku pracy. Jeżeli wypłata wynagrodzenia pracownikowi (10 maja) poprzedzi wpłatę do PPK (15 maja) i pracodawca nie będzie miał już z czego pobrać zaliczki na podatek w maju (po 10 maja do końca maja pracodawca nie dokona żadnej wypłaty pieniężnej na rzecz pracownika), to jej nie pobierze. W takim przypadku przychód pracownika z tego tytułu pracodawca doliczy do przychodu ze stosunku pracy wykazywanego w informacji PIT-11 za rok, w którym pracownik otrzymał ten przychód.
Ważne: Do przychodów z tytułu wpłat do PPK finansowanych przez podmiot zatrudniający nie mają zastosowania 50 proc. koszty uzyskania przychodów. Do przychodów uzyskiwanych przez twórców z tytułu korzystania z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych (lub rozporządzania tymi prawami) mają zastosowanie 50 proc. koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT. Przychód uczestnika PPK z tytułu wpłaty do PPK sfinansowanej przez podmiot zatrudniający nie jest objęty ochroną prawa autorskiego, a tylko w takim przypadku mogłyby mieć zastosowanie 50 proc. koszty uzyskania przychodów.
Czytaj w LEX: Przychody i koszty ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych >
Czytaj również: Pracodawca nie finansuje wpłat do PPK tylko wtedy, gdy wynika to z przepisów>>
Koszty uzyskania przychodów pracodawcy
Wpłaty do PPK, sfinansowane przez podmiot zatrudniający, stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów za miesiąc, za który są należne, pod warunkiem, że zostaną odprowadzone do instytucji finansowej w terminie określonym w ustawie o PPK, czyli do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały naliczone. Przez miesiąc, za który wpłaty do PPK są należne, należy rozumieć miesiąc, za który należne jest wynagrodzenie uczestnika PPK stanowiące podstawę do obliczenia wysokości wpłaty finansowanej przez podmiot zatrudniający. Wynika to z art. 22 ust. 6bc w związku z ust. 1ba ustawy o PIT, a także z art. 15 ust. 4ga w związku z ust. 1da ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT).
Przykład: Wynagrodzenie za marzec zostało wypłacone pracownikowi (uczestnikowi PPK) 10 kwietnia. W kwietniu pracodawca obliczył od tego wynagrodzenia sfinansowaną przez siebie wpłatę do PPK i dokonał tej wpłaty 15 maja. W takim przypadku, wpłata do PPK, sfinansowana przez pracodawcę, stanowi koszt pracodawcy w marcu.
Natomiast wpłaty do PPK sfinansowane przez podmiot zatrudniający i dokonane po terminie stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów w miesiącu ich wpłaty do instytucji finansowej (por. art. 23 ust. 1 pkt 55aa ustawy o PIT oraz art. 16 ust. 1 pkt 57aa ustawy o CIT). Wpłaty do PPK dokonane przed terminem traktuje się jako dokonane w terminie.
Więcej na temat PPK na www.mojeppk.pl i pod nr telefonu 800 775 775. Zachęcamy również do korzystania z bezpłatnych szkoleń prowadzonych przez ekspertów PFR Portal PPK. Na szkolenia można zapisać się tutaj.
Podstawa prawna:
Ustawa z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (tekst jedn. Dz.U. z 2024 r. poz. 427),
Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.),
Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.).
Autorka jest ekspertem PFR Portal PPK
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
