Czy wchodzenie/schodzenie na/z drabiny wyposażonej na stałe w szynę z urządzeniem samohamownym stanowi pracę na wysokości? Czy pracownik podlega badaniom wysokościowym?
Wchodzenie/schodzenie na wysokość powyżej 1 m na/z drabiny wyposażonej na stałe w szynę z urządzeniem samohamownym stanowi pracę na wysokości i pracownik podlega badaniom lekarskim (wstępnym, okresowym, kontrolnym) na podstawie skierowania, które w swojej treści informuje lekarza o pracy na wysokości.
Zgodnie z § 105 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) - dalej r.b.h.p. pracą na wysokości jest praca wykonywana na powierzchni znajdującej się na wysokości, co najmniej 1 m nad poziomem podłogi lub ziemi. Do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:
1)osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi,
2)wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.
Przepisy r.b.h.p. za pracę na wysokości uznają m.in. prace na drabinach, klamrach, rusztowaniach pomostach, podestach, słupach, masztach, konstrukcjach wieżowych, kominach, konstrukcjach budowlanych bez stropów, a także przy ustawianiu lub rozbiórce rusztowań i innych podwyższeń nieprzeznaczonych na pobyt ludzi.
Szyna z urządzeniem samohamownym zabezpiecza pracownika przed upadkiem, ale nie można przyjąć, że całkowicie go przed nim chroni.
Podział, gdzie graniczną wartością jest wysokość 3 m stosuje się w załączniku nr 1 (podrozdział V) do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy. (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.) - dalej r.b.l.p.
Regulacja r.b.l.p. pozwala zlecać pracę na wysokości pracownikom o różnych specjalnościach, którzy zgodnie ze swoimi kwalifikacjami mogą wykonywać pracę na wysokości od 1 m do 3 m i powyżej 3 metrów, np. ślusarz, malarz, elektryk, monter, operator suwnicy itp.
Zgodnie § 4 ust. 1 r.b.l.p. badanie profilaktyczne przeprowadza się na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę. Skierowanie na badania wysokościowe powinno zawierać wyraźną adnotację o pracy powyżej lub poniżej 3 m. Jest to związane z różnymi badaniami, jakim powinien poddać się pracownik:
a)badania przy pracy do wysokości 2 m: badania wstępne (ogólne; w zależności od wskazań - neurologiczne, okulistyczne, otolaryngologiczne), badania okresowe (ogólne; w zależności od wskazań - neurologiczne, okulistyczne, otolaryngologiczne; częstotliwość co 3-5 lat, badania dodatkowe w zależności od wyniku badań)
b)badania przy pracy na wysokości powyżej 3 m: badania wstępne (ogólne; neurologiczne; okulistyczne; otolaryngologiczne z oceną błędników), badania okresowe (ogólne; neurologiczne; okulistyczne; otolaryngologiczne; częstotliwość co 2-3 lata; powyżej 50 roku życia - co rok badania dodatkowe w zależności od wyniku badań).
Wady wzroku wymagające stałego noszenia szkieł korekcyjnych stanowią przeciwwskazanie do zatrudnienia przy pracach na wysokości (nie dotyczy to soczewek kontaktowych).
Roman Majer
Wchodzenie/schodzenie na wysokość powyżej 1 m na/z drabiny wyposażonej na stałe w szynę z urządzeniem samohamownym stanowi pracę na wysokości i pracownik podlega badaniom lekarskim (wstępnym, okresowym, kontrolnym) na podstawie skierowania, które w swojej treści informuje lekarza o pracy na wysokości.
Zgodnie z § 105 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) - dalej r.b.h.p. pracą na wysokości jest praca wykonywana na powierzchni znajdującej się na wysokości, co najmniej 1 m nad poziomem podłogi lub ziemi. Do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:
1)osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi,
2)wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.
Przepisy r.b.h.p. za pracę na wysokości uznają m.in. prace na drabinach, klamrach, rusztowaniach pomostach, podestach, słupach, masztach, konstrukcjach wieżowych, kominach, konstrukcjach budowlanych bez stropów, a także przy ustawianiu lub rozbiórce rusztowań i innych podwyższeń nieprzeznaczonych na pobyt ludzi.
Szyna z urządzeniem samohamownym zabezpiecza pracownika przed upadkiem, ale nie można przyjąć, że całkowicie go przed nim chroni.
Podział, gdzie graniczną wartością jest wysokość 3 m stosuje się w załączniku nr 1 (podrozdział V) do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy. (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.) - dalej r.b.l.p.
Regulacja r.b.l.p. pozwala zlecać pracę na wysokości pracownikom o różnych specjalnościach, którzy zgodnie ze swoimi kwalifikacjami mogą wykonywać pracę na wysokości od 1 m do 3 m i powyżej 3 metrów, np. ślusarz, malarz, elektryk, monter, operator suwnicy itp.
Zgodnie § 4 ust. 1 r.b.l.p. badanie profilaktyczne przeprowadza się na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę. Skierowanie na badania wysokościowe powinno zawierać wyraźną adnotację o pracy powyżej lub poniżej 3 m. Jest to związane z różnymi badaniami, jakim powinien poddać się pracownik:
a)badania przy pracy do wysokości 2 m: badania wstępne (ogólne; w zależności od wskazań - neurologiczne, okulistyczne, otolaryngologiczne), badania okresowe (ogólne; w zależności od wskazań - neurologiczne, okulistyczne, otolaryngologiczne; częstotliwość co 3-5 lat, badania dodatkowe w zależności od wyniku badań)
b)badania przy pracy na wysokości powyżej 3 m: badania wstępne (ogólne; neurologiczne; okulistyczne; otolaryngologiczne z oceną błędników), badania okresowe (ogólne; neurologiczne; okulistyczne; otolaryngologiczne; częstotliwość co 2-3 lata; powyżej 50 roku życia - co rok badania dodatkowe w zależności od wyniku badań).
Wady wzroku wymagające stałego noszenia szkieł korekcyjnych stanowią przeciwwskazanie do zatrudnienia przy pracach na wysokości (nie dotyczy to soczewek kontaktowych).
Roman Majer