Czy stanowiska montażowe w pozycji siedzącej muszą posiadać oparcia, czy mogą być w postaci taboretów?
Nie ma w przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy szczegółowych zaleceń w sprawie stosowania krzeseł lub taboretów na stanowisku pracy.
W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973) – dalej r.b.h.p.m., zaleca się stosowanie krzeseł na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe i precyzyjnie określa kształt, budowę i możliwości użytkowe krzesła. Zgodnie z r.b.h.p.m. - krzesło powinno posiadać dostateczną stabilność, przez wyposażenie go w podstawę co najmniej pięciopodporową z kółkami jezdnymi; wymiary oparcia i siedziska krzesła powinny zapewniać wygodną pozycję ciała i swobodę ruchów; krzesło powinno posiadać regulację wysokości siedziska, regulację wysokości oparcia oraz regulację pochylenia oparcia; powinno również posiadać wyprofilowanie płyty siedziska odpowiednie do naturalnego wygięcia kręgosłupa i odcinka udowego kończyn dolnych pracownika; powinno posiadać możliwość obrotu wokół swojej osi pionowej; powinno być wyposażone w podłokietniki. Takie krzesło jest stabilne i ergonomiczne, co czyni je krzesłem bezpiecznym (wypadki przy pracy) i zdrowym (skrzywienia kręgosłupa, bóle mięśni). Taboret nie może tego zapewnić, chyba, że stanowiska pracy zostaną wyposażone w taborety z oparciem, podstawą pięciopodporową z kółkami jezdnymi i możliwością obrotu taboretu wokół własnej osi pionowej. Takie taborety mogą, przy niektórych rodzajach prac, spełniać warunki bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii i są w ofercie handlowej.
Nie można jednak odgórnie ustalić charakterystyki i rodzaju wyposażenia (krzesła, taborety) dla wszystkich stanowisk występujących w procesie pracy. Takie wyposażenie zależne jest od: rodzaju i charakterystyki wykonywanej pracy (taśma, biuro, potrzeba wykonywania skrętów tułowia, przybliżania lub oddalania do, lub od stołu lub taśmy, oparcia łokci dla uzyskania efektu "odpoczynku" mięśni i kręgosłupa podczas wykonywania pracy ręcznej poza blatem stołu lub poza taśmą), od indywidualnych cech charakterystycznych dla pracownika (wysoki, niski i innych cech), a także od warunków lokalnych na stanowisku pracy. O doborze wyposażenia (mebli przeznaczonych do siedzenia) powinna decydować: ocena ryzyka zawodowego; instrukcja producenta lub importera obsługiwanego urządzenia (maszyny) dostarczona wraz z urządzeniem (maszyną); opracowana przez pracodawcę na dane stanowisko pracy instrukcja bezpieczeństwa i higieny pracy.
Przy wyposażeniu stanowisk pracy należy również kierować się postanowieniami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), Dział III – Pomieszczenia pracy; Dział IV – Procesy pracy.
Kazimierz Kościukiewicz
Nie ma w przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy szczegółowych zaleceń w sprawie stosowania krzeseł lub taboretów na stanowisku pracy.
W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973) – dalej r.b.h.p.m., zaleca się stosowanie krzeseł na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe i precyzyjnie określa kształt, budowę i możliwości użytkowe krzesła. Zgodnie z r.b.h.p.m. - krzesło powinno posiadać dostateczną stabilność, przez wyposażenie go w podstawę co najmniej pięciopodporową z kółkami jezdnymi; wymiary oparcia i siedziska krzesła powinny zapewniać wygodną pozycję ciała i swobodę ruchów; krzesło powinno posiadać regulację wysokości siedziska, regulację wysokości oparcia oraz regulację pochylenia oparcia; powinno również posiadać wyprofilowanie płyty siedziska odpowiednie do naturalnego wygięcia kręgosłupa i odcinka udowego kończyn dolnych pracownika; powinno posiadać możliwość obrotu wokół swojej osi pionowej; powinno być wyposażone w podłokietniki. Takie krzesło jest stabilne i ergonomiczne, co czyni je krzesłem bezpiecznym (wypadki przy pracy) i zdrowym (skrzywienia kręgosłupa, bóle mięśni). Taboret nie może tego zapewnić, chyba, że stanowiska pracy zostaną wyposażone w taborety z oparciem, podstawą pięciopodporową z kółkami jezdnymi i możliwością obrotu taboretu wokół własnej osi pionowej. Takie taborety mogą, przy niektórych rodzajach prac, spełniać warunki bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii i są w ofercie handlowej.
Nie można jednak odgórnie ustalić charakterystyki i rodzaju wyposażenia (krzesła, taborety) dla wszystkich stanowisk występujących w procesie pracy. Takie wyposażenie zależne jest od: rodzaju i charakterystyki wykonywanej pracy (taśma, biuro, potrzeba wykonywania skrętów tułowia, przybliżania lub oddalania do, lub od stołu lub taśmy, oparcia łokci dla uzyskania efektu "odpoczynku" mięśni i kręgosłupa podczas wykonywania pracy ręcznej poza blatem stołu lub poza taśmą), od indywidualnych cech charakterystycznych dla pracownika (wysoki, niski i innych cech), a także od warunków lokalnych na stanowisku pracy. O doborze wyposażenia (mebli przeznaczonych do siedzenia) powinna decydować: ocena ryzyka zawodowego; instrukcja producenta lub importera obsługiwanego urządzenia (maszyny) dostarczona wraz z urządzeniem (maszyną); opracowana przez pracodawcę na dane stanowisko pracy instrukcja bezpieczeństwa i higieny pracy.
Przy wyposażeniu stanowisk pracy należy również kierować się postanowieniami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), Dział III – Pomieszczenia pracy; Dział IV – Procesy pracy.
Kazimierz Kościukiewicz