Odpowiedź
Słuchanie muzyki w pracy (w strefie hałasu) nie jest wskazane z uwagi na możliwość rozproszenia uwagi pracownika (braku koncentracji), a konsekwencji powstania zagrożenia wypadkowego dla pracownika. Słuchanie muzyki może również izolować pracownika od środowiska pracy, co również stanowi zagrożenie wypadkowe. Pracownik wykonujący pracę w strefie narażenia na hałas powinien stosować przydzielone środki ochrony osobistej dostosowane do parametrów hałasu.
Uzasadnienie
Najprostszym i najczęściej stosowanym sposobem ograniczenia narażenia na hałas jest stosowanie indywidualnych ochronników słuchu (środków ochrony indywidualnej), które istotnie zmniejszają ilość energii akustycznej docierającej do ucha. Ochronników słuchu używa się przede wszystkim w sytuacji, kiedy nie jest możliwe ograniczenie narażenia na hałas metodami technicznymi lub organizacyjno-administracyjnymi, a także kiedy ekspozycja występuje rzadko lub pracownik obsługujący hałaśliwe urządzenie musi jedynie okresowo wchodzić do pomieszczenia, w którym się ono znajduje. Z formalnego punktu widzenia pracodawca jest zobligowany udostępniać pracownikom środków ochrony indywidualnej, jeżeli wielkości charakteryzujące hałas przekraczają wartości progów działania (LEx,8h/ LEx,w > 80 dB) oraz dodatkowo do nadzorowania prawidłowości ich stosowania, jeżeli wielkości charakteryzujące hałas osiągają lub przekraczają wartości NDN (LEx,8h/ LEx,w > 85 dB lub/i LAmax > 115 dB lub/i LCpeak > 135 dB) (zob. § 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 5 sierpnia 2005 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach związanych z narażeniem na hałas lub drgania mechaniczne, Dz. U. Nr 157 poz. 1318).
Podstawą doboru ochronników słuchu jest oszacowanie spodziewanego poziomu dźwięku pod ochronnikiem słuchu na podstawie parametrów tłumiennych ochronników słuchu i wyników pomiarów hałasu. Tłumienie ochronnika słuchu można uznać za wystarczające, kiedy równoważny poziom dźwięku pod ochronnikiem (poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru czas) i szczytowy poziom dźwięku C (tylko w przypadku hałasów impulsowych i udarowych) jest niższy od wartości najwyższych dopuszczalnych natężeń (NDN) hałasu. W celu uniknięcia zbyt dużego wytłumienia hałasu, które mogłoby powodować poczucie izolacji akustycznej u pracownika, zalecane jest, aby poziom dźwięku A pod ochronnikiem nie był mniejszy niż 70 dB. Optymalny dobór ochronnika (zabezpieczenie dobre) ma miejsce wtedy, gdy pod ochronnikiem występuje hałas o poziomie dźwięku A z przedziału 75–80 dB. Ogólne zalecenia dotyczące doboru, użytkowania oraz konserwacji codziennej i okresowej ochronników słuchu określa norma PN-EN 458:2006 Ochronniki słuchu - Zalecenia dotyczące doboru, użytkowania, konserwacji codziennej i okresowej - Dokument przewodni. Sposób postępowania jest uzależniony od rodzaju hałasu. W przypadku narażenia na hałas impulsowy lub udarowy o szczytowym poziomie dźwięku C powyżej 140 dB przy przeliczeniach uwzględnia się parametry tłumienne H, M lub L i skład widmowy hałasu. Z kolei w przypadku ekspozycji na hałas ustalony, nieustalony i impulsowy o szczytowym poziomie dźwięku C poniżej 140 dB norma daje do wyboru cztery metody doboru ochronników słuchu.
Roman Majer, autor współpracuje z publikacją Serwis BHP.
Odpowiedzi udzielono: 31 stycznia 2016 r.