Pracodawca nie może jednostronnie wypowiedzieć umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, jeżeli taka możliwość nie została przewidziana w treści umowy. Pracodawca chcący rozwiązać taką umowę powinien w tym celu zawrzeć odpowiednie porozumienie lub aneks do umowy z pracownikiem.
Zgodnie z art. 1012 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – dalej k.p. zakaz konkurencji przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki została zawarta umowa przewidziana w tym przepisie, w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz lub niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania. Dosłowne brzmienie powołanego przepisu wskazuje na to, że w razie ustania przyczyn uzasadniających zakaz konkurencji albo w razie niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania pracownik może podjąć określoną w umowie działalność konkurencyjną, ale nadal zachowuje roszczenie o odszkodowanie, co potwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 11 kwietnia 2001 r., III ZP 7/01.
Przepisy k.p. nie przewidują możliwości wcześniejszego rozwiązania umowy o zakazie konkurencji w drodze jednostronnych czynności prawnych stron, a zatem pracodawca nie może jej wypowiedzieć, złożyć oświadczenia o odstąpieniu, ani zwolnić się z obowiązku wypłaty odszkodowania za powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej rzez pracownika po rozwiązaniu stosunku pracy. Umowa o zakazie konkurencji może być rozwiązana przed upływem terminu tylko wtedy, gdy strony przy jej zawieraniu uzgodniły dopuszczalność jej rozwiązania czynnościami jednostronnymi lub gdy w czasie trwania umowy porozumieją się w tej kwestii. Strony mogą więc zawrzeć porozumienie, na mocy którego ustalą, że umowa o zakazie konkurencji wygaśnie z konkretnym dniem, albo wprowadzą postanowienia dopuszczające inne sposoby jej wcześniejszego rozwiązania poprzez wypowiedzenie bądź odstąpienie (tak SN w wyroku z dnia 2 września 2009 r., II PK 206/08 oraz w wyroku z dnia 26 lutego 2003 r., I PK 16/2002).