Czy możliwe jest zatrudnienie dotychczasowego pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy równocześnie w oparciu o drugą umowę o pracę w zadaniowym czasie pracy przy realizacji projektu? Jak prawidłowo wyliczyć wynagrodzenie (podstawa prawna) i wymiar urlopu? Czy należy prowadzić odrębną ewidencję czasu pracy?
Zatrudnienie dotyczy jednostki samorządowej.
Zatrudnianie pracownika przez tego samego pracodawcę na podstawie drugiej umowy o pracę zasadniczo nie jest dopuszczalne i może być uznane za obejście przepisów o czasie pracy.
Do pracowników samorządowych w sprawach nieuregulowanych przepisami szczególnymi stosuje się Kodeks pracy (art. 43 ust. 1 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, Dz. U. Nr 223, poz. 1458).
Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94) - dalej k.p., przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. W orzecznictwie zasadniczo przyjmuje się, że z tym samym pracodawcą, w zakresie wykonywania pracy tego samego rodzaju, pracownik może pozostawać tylko w jednym stosunku pracy (wyrok SN z dnia 13 marca 1997 r., I PKN 43/97, OSNP z 1997 r. nr 24 poz. 494). Ponadto także w razie wykonywania na rzecz pracodawcy kilku rodzajów pracy podporządkowanej należy domniemywać, że strony łączy jeden stosunek pracy (wyrok SN z dnia 14 lutego 2002 r., I PKN 876/00, OSNP z 2004 r. nr 4 poz. 60).
Zawieranie z własnym pracownikiem dodatkowej umowy o pracę judykatura dopuszcza tylko wyjątkowo i tylko, gdy przedmiotem umowy jest rodzaj pracy wyraźnie inny niż uzgodniony w podstawowym czasie pracy (por. uchwałę SN z dnia 12 marca 1969 r., III PZP 1/69, OSNCP z 1969 r., nr 11, poz. 197). Taka sytuacja najwyraźniej nie zachodzi w stanie faktycznym, dlatego też uznać należy, że nie jest możliwe zatrudnienie pracownika przez tego samego pracodawcę, bez narażania się na możliwe zarzuty działania w celu obejścia prawa - w tym wypadku przepisów o czasie pracy, co sugeruje niemal wprost zamiar zatrudnienia na podstawie drugiej umowy w zadaniowym systemie czasu pracy. Praktyka ta może doprowadzić w krańcowych przypadkach do uznania drugiej umowy za nieważną, a pracy wykonanej - za wykonaną na podstawie pierwotnej umowy o pracę, co spowoduje konieczność zapłaty podwyższonego wynagrodzenia (normalnego wynagrodzenia za pracę powiększonego o stosowne dodatki za nadgodziny).
Michał Culepa - specjalista z zakresu prawa pracy
Zatrudnienie dotyczy jednostki samorządowej.
Zatrudnianie pracownika przez tego samego pracodawcę na podstawie drugiej umowy o pracę zasadniczo nie jest dopuszczalne i może być uznane za obejście przepisów o czasie pracy.
Do pracowników samorządowych w sprawach nieuregulowanych przepisami szczególnymi stosuje się Kodeks pracy (art. 43 ust. 1 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, Dz. U. Nr 223, poz. 1458).
Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94) - dalej k.p., przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. W orzecznictwie zasadniczo przyjmuje się, że z tym samym pracodawcą, w zakresie wykonywania pracy tego samego rodzaju, pracownik może pozostawać tylko w jednym stosunku pracy (wyrok SN z dnia 13 marca 1997 r., I PKN 43/97, OSNP z 1997 r. nr 24 poz. 494). Ponadto także w razie wykonywania na rzecz pracodawcy kilku rodzajów pracy podporządkowanej należy domniemywać, że strony łączy jeden stosunek pracy (wyrok SN z dnia 14 lutego 2002 r., I PKN 876/00, OSNP z 2004 r. nr 4 poz. 60).
Zawieranie z własnym pracownikiem dodatkowej umowy o pracę judykatura dopuszcza tylko wyjątkowo i tylko, gdy przedmiotem umowy jest rodzaj pracy wyraźnie inny niż uzgodniony w podstawowym czasie pracy (por. uchwałę SN z dnia 12 marca 1969 r., III PZP 1/69, OSNCP z 1969 r., nr 11, poz. 197). Taka sytuacja najwyraźniej nie zachodzi w stanie faktycznym, dlatego też uznać należy, że nie jest możliwe zatrudnienie pracownika przez tego samego pracodawcę, bez narażania się na możliwe zarzuty działania w celu obejścia prawa - w tym wypadku przepisów o czasie pracy, co sugeruje niemal wprost zamiar zatrudnienia na podstawie drugiej umowy w zadaniowym systemie czasu pracy. Praktyka ta może doprowadzić w krańcowych przypadkach do uznania drugiej umowy za nieważną, a pracy wykonanej - za wykonaną na podstawie pierwotnej umowy o pracę, co spowoduje konieczność zapłaty podwyższonego wynagrodzenia (normalnego wynagrodzenia za pracę powiększonego o stosowne dodatki za nadgodziny).
Michał Culepa - specjalista z zakresu prawa pracy