Pierwszy dzień bilansowy jeszcze nie wystąpił.
Z punktu widzenia obowiązku tworzenia ZFŚS w przypadku pracodawcy z sektora prywatnego istotnym jest stan zatrudnienia na dzień 1 stycznia danego roku. Jeżeli taki pracodawca rozpoczął działalność po dniu 1 stycznia 2016 r., obowiązek utworzenia ZFŚS powstanie, jeśli na dzień 1 stycznia 2017 r. będzie zatrudniał co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.
Jak wynika z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych – dalej u.z.f.ś.s. zakładowy fundusz świadczeń socjalnych tworzą co do zasady pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Zgodnie z art. 3 ust. 3 u.z.f.ś.s. pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą tworzyć ZFŚS lub mogą wypłacać świadczenie urlopowe. Pracodawcy prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych tworzą natomiast ZFŚS, bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników (art. 3 ust. 3 u.z.f.ś.s.).
Z punktu widzenia obowiązku tworzenia ZFŚS istotnym jest zatem stan zatrudnienia na dzień 1 stycznia danego roku, co dotyczy również pracodawców nowopowstałych w trakcie roku kalendarzowego (tak m.in.: B. Tomaszewska, Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Komentarz, LexisNexis, 2013, za wyd.: SIP LEX). Pracodawca, który rozpoczął działalność po dniu 1 stycznia 2016 r. powinien zweryfikować stan zatrudnienia na dzień 1 stycznia 2017 r. – i jeśli okaże się, że nadal zatrudnia co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, obowiązany będzie utworzyć ZFŚS (lub postanowić o nietworzeniu ZFŚS na zasadach określonych w art. 3 ust. 3a i 3b u.z.f.ś.s.). Jeśli na dzień 1 stycznia 2017 r. stan zatrudnienia będzie natomiast niższy niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, pracodawca nie będzie obowiązany do tworzenia ZFŚS.