Pytanie pochodzi z publikacji Serwis BHP

Jaka jest definicja i co zaliczamy do materiału łatwo zapalnego lub kapiącego pod wpływem ognia, w rozumieniu § 16 rozporządzenia ws. ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów?

Odpowiedź:

Materiał palny to taki, którego próbki poddane badaniom w określonych warunkach w ciągu ustalonego czasu zapalają się, powodują wydzielanie palnych gazów mogących zapalić się za pomocą płomienia umieszczonego nad powierzchnią próbki oraz powodują wydzielanie ciepła w takich ilościach, by podnieść temperaturę do określonych wartości.

Materiał niepalny to taki, którego próbki poddane badaniom w określonych warunkach w ciągu ustalonego czasu nie zapalają się, nie powodują wydzielania palnych gazów mogących zapalić się za pomocą płomienia umieszczonego nad powierzchnią próbki oraz nie powodują wydzielania ciepła w takich ilościach, by podnieść temperaturę do określonych wartości.

Uzasadnienie:

Materiały palne możemy podzielić na trudno i łatwo zapalne.

Materiały trudno zapalne są to takie materiały, których znormalizowane próbki w określonych warunkach badań, poddane działaniu płomienia lub promieniowania cieplnego palą się w obszarze działania źródła ciepła, a po jego usunięciu gasną. Materiały łatwo zapalne są to takie materiały, których znormalizowane próbki w określonych warunkach badań, poddane działaniu płomienia lub promieniowania cieplnego zapalą się płomieniem, a po jego usunięciu palą się dalej.

Klasyfikacja ogniowa wyrobu budowlanego (umieszczona na jego etykiecie) pokazuje, jak produkt zachowuje się w przypadku działania ognia. Są to m.in. informacje, czy: wyrób łatwo i szybko się zapala, podczas tego procesu wydziela dym lub też czy jest odporny na działanie płomieni.

Europejska Klasyfikacja Ogniowa uwzględnia trzy podstawowe kryteria oceny materiałów budowlanych:

1. Euroklasa wyrobu - wskazuje, czy i jak dany produkt przyczynia się do rozwoju pożaru, tzn. jak dużo i szybko wytwarza energii cieplnej;

2. Ilość i szybkość wytwarzanego dymu w warunkach pożaru (kryterium nie dotyczy wyrobów z klas A1, E i F);

3. Możliwość tworzenia się płonących kropel i odpadów, które mogą powodować dalsze rozprzestrzenianie się ognia i wywoływać oparzenia skórne (kryterium dotyczy materiałów z klas od A2 do E).

Najważniejszym wskaźnikiem w powyższej klasyfikacji jest Euroklasa wyrobu. Na jej podstawie można ocenić ryzyko rozgorzenia, czyli wybuchowego rozprzestrzeniania się ognia, następującego w chwili, gdy wszystkie palne materiały znajdujące się w pomieszczeniu stają w ogniu. Procesowi temu towarzyszy skokowy wzrost temperatury oraz przenoszenie się pożaru na inne pomieszczenia. Jak pokazują statystyki, w przypadku wystąpienia rozgorzenia, wielokrotnie wzrastają straty materialne, a liczba ofiar śmiertelnych jest aż 3-krotnie większa.

Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych - klasy podstawowe

Euroklasa - klasa podstawowa - charakterystyka wyrobu.

A1 - najwyższa dla bezpiecznych i niepalnych wyrobów.

A2, B, C, D, E - wyroby o pogarszających się kolejno właściwościach ogniowych, w coraz wyższym stopniu palne, przyczyniają się do rozwoju pożaru.

Klasom A2, B, C, D, E towarzyszą uzupełniające klasyfikacje określające ilość dymu i płonących kropli, powstałych podczas palenia się tych wyrobów.

F - grupa najniższa obejmująca wyroby łatwopalne, dla których nie określa się żadnych wymagań oraz wyroby niebadane.

Według Europejskiej Klasyfikacji Ogniowej, wszystkie produkty przydzielone są do jednej z 7 klas - od najwyższej A1 do najniższej F. Wyroby klasy A1 nie palą się, a więc w żaden sposób nie przyczyniają się do rozwoju pożaru. Na drugim biegunie są produkty klasy F, które nie spełniają żadnych wymagań. W kontakcie z ogniem łatwo się zapalają, wytwarzając przy tym ogromne ilości ciepła i szybko rozprzestrzeniając ogień.

W przypadku wybuchu pożaru niebezpieczny dla ludzi i mienia jest nie tylko sam ogień, płomienie i wysoka temperatura. Poważnym zagrożeniem są tutaj także dym oraz płonące krople. Dym, zawarte w nim toksyczne gazy oraz mniejsza ilość tlenu w powietrzu powodują śmierć u około 60% ofiar wszystkich pożarów. Zadymienie wywołuje u ludzi osłabienie zmysłu orientacji, przez co wydłuża się czas ewakuacji z płonącego budynku, trudniejsze staje się prowadzenie akcji ratowniczej. Płonące krople natomiast niosą ze sobą ryzyko oparzeń skórnych oraz przyczyniają się do dalszego rozprzestrzeniania się pożaru.

Krzysztof Zamajtys, autor współpracuje z publikacją Serwis BHP.

Odpowiedzi udzielono 17 listopada 2014 r.