Uzasadnienie: rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) stanowi w § 12 i 13, iż podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:
1) faktury VAT, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące,
2) inne dowody, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarczy podanie jednej daty,
c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
Do innych dowodów można zaliczyć:
1) dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem,
2) noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi,
3) dowody przesunięć,
4) dowody opłat pocztowych i bankowych,
5) inne dowody opłat.
Dokumenty wystawiane przez bank jako potwierdzenie dokonanych operacji najczęściej nie zawierają podpisu ani stempla – zawierają natomiast stosowną adnotację, że zostały wystawione elektronicznie. Dokumenty takie stanowią podstawę do ewidencji kosztów (np. opłat bankowych, prowizji itp.) oraz przychodów (np. odsetek od lokat).