Czy powierzchnia elementów budowlanych konstrukcyjnych (np. podpór, kolumn, filarów) wolnostojących lub przyległych do ścian wliczana jest do powierzchni użytkowej budynku do celów podatkowych?
Nie ma podstaw prawnych do tego, aby pomijać - przy liczeniu powierzchni użytkowej budynku - powierzchnię elementów budowlanych konstrukcyjnych (np. podpór, kolumn, filarów) wolnostojących. Podpory, filary, etc. przyległe do ścian mogą być uwzględnione przy liczeniu (mierzeniu) wewnętrznych ścian budynku.
Regulacje prawne dotyczące podatku od nieruchomości zawarte są w przepisach ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) - dalej u.p.o.l.
Powierzchnia użytkowa jest podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości dla budynków lub ich części (stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.). Chodzi tutaj o powierzchnię użytkową w rozumieniu przepisów u.p.o.l. Przepisy tej ustawy zawierają swoją własną definicję powierzchni użytkowej oraz określają sposób jej liczenia.
Przepis art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l. stanowi, że przez powierzchnię użytkową budynku lub jego części rozumie się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.
Z kolei art. 4 ust. 2 u.p.o.l. precyzuje, że powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się.
W świetle powyższych definicji nie ma podstaw do tego, aby pomijać - przy liczeniu powierzchni użytkowej budynku - powierzchnię elementów budowlanych konstrukcyjnych (np. podpór, kolumn, filarów) wolnostojących. Te elementy (ich powierzchnia) nie pomniejszają powierzchni użytkowej budynku. W rozumieniu przepisów u.p.o.l. powierzchnia użytkowa budynku, to powierzchnia mierzona w obrębie wewnętrznym ścian na każdej kondygnacji. Nie ma tutaj znaczenia to, że dana część powierzchni nie nadaje się do "użytkowania", gdyż jest zajęta np. przez filary, podpory, etc. "Powierzchnia użytkowa" to nazwa a nie opisowa definicja (w sensie "użytkowa" = "użytkowana", czy też "nadająca się do wykorzystania").
Wydaje się natomiast, że podpory, filary, etc. przyległe do ścian mogą być uwzględnione przy liczeniu (mierzeniu) wewnętrznych ścian budynku. Wówczas taki filar, czy też podporę można potraktować, jako część ściany mierzonej po wewnętrznej stronie.
Tak więc, nie ma podstaw prawnych do tego, aby pomijać - przy liczeniu powierzchni użytkowej budynku - powierzchnię elementów budowlanych konstrukcyjnych (np. podpór, kolumn, filarów) wolnostojących. Podpory, filary, etc. przyległe do ścian mogą być uwzględnione przy liczeniu (mierzeniu) wewnętrznych ścian budynku.
Adam Bartosiewicz
Nie ma podstaw prawnych do tego, aby pomijać - przy liczeniu powierzchni użytkowej budynku - powierzchnię elementów budowlanych konstrukcyjnych (np. podpór, kolumn, filarów) wolnostojących. Podpory, filary, etc. przyległe do ścian mogą być uwzględnione przy liczeniu (mierzeniu) wewnętrznych ścian budynku.
Regulacje prawne dotyczące podatku od nieruchomości zawarte są w przepisach ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) - dalej u.p.o.l.
Powierzchnia użytkowa jest podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości dla budynków lub ich części (stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.). Chodzi tutaj o powierzchnię użytkową w rozumieniu przepisów u.p.o.l. Przepisy tej ustawy zawierają swoją własną definicję powierzchni użytkowej oraz określają sposób jej liczenia.
Przepis art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l. stanowi, że przez powierzchnię użytkową budynku lub jego części rozumie się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.
Z kolei art. 4 ust. 2 u.p.o.l. precyzuje, że powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się.
W świetle powyższych definicji nie ma podstaw do tego, aby pomijać - przy liczeniu powierzchni użytkowej budynku - powierzchnię elementów budowlanych konstrukcyjnych (np. podpór, kolumn, filarów) wolnostojących. Te elementy (ich powierzchnia) nie pomniejszają powierzchni użytkowej budynku. W rozumieniu przepisów u.p.o.l. powierzchnia użytkowa budynku, to powierzchnia mierzona w obrębie wewnętrznym ścian na każdej kondygnacji. Nie ma tutaj znaczenia to, że dana część powierzchni nie nadaje się do "użytkowania", gdyż jest zajęta np. przez filary, podpory, etc. "Powierzchnia użytkowa" to nazwa a nie opisowa definicja (w sensie "użytkowa" = "użytkowana", czy też "nadająca się do wykorzystania").
Wydaje się natomiast, że podpory, filary, etc. przyległe do ścian mogą być uwzględnione przy liczeniu (mierzeniu) wewnętrznych ścian budynku. Wówczas taki filar, czy też podporę można potraktować, jako część ściany mierzonej po wewnętrznej stronie.
Tak więc, nie ma podstaw prawnych do tego, aby pomijać - przy liczeniu powierzchni użytkowej budynku - powierzchnię elementów budowlanych konstrukcyjnych (np. podpór, kolumn, filarów) wolnostojących. Podpory, filary, etc. przyległe do ścian mogą być uwzględnione przy liczeniu (mierzeniu) wewnętrznych ścian budynku.
Adam Bartosiewicz