(C/2024/933)Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 29 stycznia 2024 r.)
Sąd odsyłający
Juzgado de lo Social no 3 de Barcelona
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Asepeyo Mutua Colaboradora de la Seguridad Social no 151,
KT
Strona pozwana: Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS)
Tesorería General de la Seguridad Social (TGSS)
Alcampo S.A. - następca prawny Supermercados Sabeco S.A.
Pytania prejudycjalne
1. Czy uregulowanie hiszpańskie w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru świadczeń z tytułu trwałej niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy, zawarte w art. 60 dekretu z dnia 22 czerwca 1956 r., w zakresie, w jakim mamy do czynienia z przypadkiem dyskryminacji pośredniej ze względu na płeć, ponieważ to głównie kobiety skracają swój czas pracy, aby opiekować się dziećmi, zatem przyznane świadczenie jest wyraźnie niższe, jest sprzeczne z uregulowaniem europejskim, zawartym w art. 4 dyrektywy Rady z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego 1 i art. 5 dyrektywy 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (wersja przeredagowana) 2 ?
2. Mając na uwadze fakt, że hiszpańskie uregulowanie określające sposób obliczania świadczeń z tytułu trwałej niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy - art. 60 ust. 2 dekretu z dnia 22 czerwca 1956 r. - uwzględnia wynagrodzenie faktycznie otrzymywane w chwili wypadku, fakt, że hiszpański publiczny system zabezpieczenia społecznego przewiduje jako składkowe świadczenie rodzinne - art. 237 ust. 3 Ley General de la Seguridad Social (powszechnej ustawy o zabezpieczeniu społecznym) - że przez pierwsze dwa lata okresu zmniejszenia wymiaru czasu pracy w celu sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 37 ust. 6 Estatuto de los Trabajadores (kodeksu pracy) [składki] są [fikcyjnie] podwyższone do 100 % [ich podstawy], oraz fakt, że zgodnie z danymi statystycznymi kobiety stanowią 90 % osób, które wnioskują o skrócenie czasu pracy, czy przywołane uregulowanie hiszpańskie jest sprzeczne z art. 8 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 21 i 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 4 dyrektywy 79/7/EWG i art. 5 dyrektywy 2006/54/WE oraz czy stanowią one pośrednią dyskryminację ze względu na płeć?
