(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Polityka migracyjna Powrót nielegalnie przebywających w państwie członkowskim obywateli państw trzecich - Dyrektywa 2008/115/WE - Artykuł 5 - Zasada non-refoulement - Wykonanie decyzji nakazującej powrót wydanej w ramach procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową w następstwie nielegalnego pobytu danego obywatela państwa trzeciego wynikającego z oddalenia wniosku o wydanie dokumentu pobytowego przewidzianego w prawie krajowym - Obowiązek dokonania przez organ administracyjny oceny zgodności wykonania takiej decyzji z zasadą non-refoulement - Artykuł 13 - Środki odwoławcze od decyzji dotyczących powrotu - Obowiązek uwzględnienia przez sąd krajowy z urzędu naruszenia zasady nonrefoulement przy wykonywaniu decyzji nakazującej powrót - Zakres - Artykuł 4, art. 19 ust. 2 i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej)Język postępowania: niderlandzki
(C/2024/7141)
(Dz.U.UE C z dnia 9 grudnia 2024 r.)
Sąd odsyłający
Rechtbank Den Haag, zittingsplaats Roermond
Strony w postępowaniu głównym
Strona inicjująca postępowanie przed sądem odsyłającym: K, L, M, N
Druga strona postępowania: Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid
Sentencja
1) Artykuł 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich w związku z art. 19 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej
należy interpretować w ten sposób, że:
zobowiązuje on organ administracyjny, który oddala wniosek o wydanie dokumentu pobytowego opierającego się na prawie krajowym i w konsekwencji stwierdza, iż dany obywatel państwa trzeciego przebywa nielegalnie na terytorium odnośnego państwa członkowskiego, do upewnienia się co do przestrzegania zasady non-refoulement poprzez ponowne rozpatrzenie, w świetle tej zasady, wydanej uprzednio wobec tego obywatela w ramach procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową decyzji nakazującej powrót, której zawieszenie ustało w następstwie takiego oddalenia.
2) Artykuł 13 ust. 1 i 2 dyrektywy 2008/115 w związku z jej art. 5 oraz z art. 19 ust. 2 i art. 47 Karty praw podstawowych
należy interpretować w ten sposób, że:
zobowiązuje on sąd krajowy przeprowadzający kontrolę zgodności z prawem aktu, na mocy którego właściwy organ krajowy oddalił wniosek o wydanie dokumentu pobytowego przewidzianego w prawie krajowym i tym samym uchylił zawieszenie wykonania decyzji nakazującej powrót wydanej uprzednio w ramach procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową, do uwzględnienia z urzędu ewentualnego naruszenia zasady non-refoulement wynikającego z wykonania tej ostatniej decyzji na podstawie przedstawionych temu sądowi danych zawartych w aktach sprawy, uzupełnionych lub wyjaśnionych w następstwie przeprowadzonego postępowania kontradyktoryjnego.
