(Sprawa C-201/22 1 , Telia Finland)[Odesłanie prejudycjalne - Prawa własności intelektualnej - Dyrektywa 2014/26/UE - Zbiorowe zarządzanie prawami autorskimi i prawami pokrewnymi - Organizacja zbiorowego zarządzania - Dyrektywa 2004/48/WE - Środki, procedury i środki naprawcze niezbędne do zapewnienia egzekwowania praw własności intelektualnej - Artykuł 4 - Osoby uprawnione do występowania o zastosowanie środków, procedur i środków naprawczych przewidzianych w dyrektywie 2004/48/WE - Organizacja zbiorowego zarządzania zatwierdzona w odniesieniu do udzielania licencji zbiorowych z rozszerzonym skutkiem - Legitymacja procesowa do celów obrony praw własności intelektualnej]
(C/2024/606)
Język postępowania: fiński
(Dz.U.UE C z dnia 15 stycznia 2024 r.)
Sąd odsyłający
Korkein oikeus
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Kopiosto ry
Strona pozwana: Telia Finland Oyj
Sentencja
1) Artykuł 4 lit. c) dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej
należy interpretować w ten sposób, że:
poza warunkiem dotyczącym bezpośredniego interesu w obronie danych praw uznanie uprawnienia organizacji zbiorowego zarządzania prawami własności intelektualnej do występowania we własnym imieniu o zastosowanie środków, procedur i środków naprawczych przewidzianych w rozdziale II tej dyrektywy jest uzależnione od przysługiwania wspomnianym organizacjom legitymacji procesowej do celów obrony praw własności intelektualnej, która może wynikać z konkretnego przepisu w tym względzie lub z przepisów postępowania o charakterze ogólnym.
2) Artykuł 4 lit. c) dyrektywy 2004/48
należy interpretować w ten sposób, że:
w obecnym stanie prawa Unii państwa członkowskie nie mają obowiązku uznać, iż organizacje zbiorowego zarządzania prawami własności intelektualnej, które są uznane za uprawnione do reprezentowania właścicieli praw własności intelektualnej, mają bezpośredni interes w występowaniu we własnym imieniu o zastosowanie środków, procedur i środków naprawczych przewidzianych w rozdziale II tej dyrektywy, w sytuacji gdyby istnienie bezpośredniego interesu w obronie danych praw w odniesieniu do tych organizacji nie wynikało z mającego zastosowanie uregulowania krajowego.
