(C/2024/5969)Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 14 października 2024 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Rada Unii Europejskiej(przedstawiciele: M. Chavrier, J. Bauerschmidt, A. Westerhof Löfflerova, E. d'Ursel, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Volkskreditbank AG, Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, Parlament Europejski
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o
- uchylenie wyroku Sądu z dnia 3 lipca 2024 r. w sprawie T-406/22 Volkskreditbank/SRB 1 ;
- oddalenie skargi lub przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;
- obciążenie pozwanego kosztami postępowania w pierwszej i drugiej instancji;
- tytułem żądania ewentualnego: utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji przez okres 30 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku.
Zarzuty i główne argumenty
Po pierwsze, Rada podnosi, że Sąd naruszył prawo w pkt 32-43 zaskarżonego wyroku, uznając, że art. 70 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 (rozporządzenia SRM) 2 nie ma zastosowania, ponieważ prawodawca Unii rzekomo nie uzasadnił w wystarczający sposób przyznania Radzie uprawnień wykonawczych na podstawie art. 291 ust. 2 TFUE.
Po drugie, Rada zarzuca Sądowi naruszenie prawa w pkt 52, 54, 63-67, 71, 72, 75, 76; 78, 79, 80-82 i 85 zaskarżonego wyroku poprzez błędną wykładnię art. 67, 70 i 77 rozporządzenia SRM oraz ich współzależności z dyrektywą 2014/59/UE 3 , a także ich związku z porozumieniem w sprawie przekazywania składek na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz podziału tych składek, uznając, że art. 8 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/81 4 uzupełnia akt podstawowy, na podstawie którego zostało ono przyjęte.
Po trzecie, zaskarżony wyrok należy uchylić, ponieważ Sąd naruszył prawo w jego pkt 114-122, dokonując błędnej wykładni art. 69 ust. 1 i art. 70 ust. 2 rozporządzenia SRM, stwierdzając, że pomimo wyraźnego obowiązku wynikającego z art. 69 ust. 1 rozporządzenia SRM polegającego na osiągnięciu ostatecznego poziomu docelowego wynoszącego 1 % gwarantowanych depozytów, należy w każdych okolicznościach stosować rygorystyczny próg 12,5 % w okresie początkowym.
W ramach zarzutu pomocniczego Rada wnosi o utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji przez okres 30 miesięcy od dnia, w którym wyrok Trybunału Sprawiedliwości stał się prawomocny.
1 EU:T:2024:439.
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014, L 225, s. 1).
3 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2014, L 173, s. 190).
4 Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2015/81 z dnia 19 grudnia 2014 r. określające jednolite warunki stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 15, s. 1).
