(C/2024/5792)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 7 października 2024 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Magistrats européens pour la démocratie et les libertés (Medel), International Association of Judges, Association of European Administrative Judges, Stichting Rechters voor Rechters (przedstawiciele: C. Zatschler SC, D. Sarmiento Ramirez-Escudero, abogado, E. Egan McGrath SC, A. Bateman, M. Delargy, Solicitors)
Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Węgry, Rzeczpospolita Polska, Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
- uchylenie zaskarżonego postanowienia;
- oddalenie zarzutu niedopuszczalności podniesionego przez Radę, uznanie skarg za dopuszczalne i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania co do istoty; oraz
- obciążenie Rady kosztami poniesionymi przez wnoszące odwołanie w związku z zarzutem niedopuszczalności oraz postępowaniem odwoławczym, a także nakazanie pokrycia własnych kosztów poniesionych przez Radę w związku z tymi postępowaniami, niezależnie od wyniku sporu
Zarzuty i główne argumenty
Zarzut pierwszy dotyczy legitymacji procesowej polskich sędziów, których dotyczą orzeczenia Izby Dyscyplinarnej, w odniesieniu do której rozumowanie Sądu obarczone jest błędną wykładnią i niewłaściwym zastosowaniem utrwalonego orzecznictwa Trybunału dotyczącego pojęcia "bezpośredniego oddziaływania" w rozumieniu art. 263 akapit czwarty TFUE, wynikającego w szczególności z wyroku Nord Stream 2 1 . Sąd popełnił błąd co najmniej w następujących kwestiach, które przekładają się na odrębne części tego zarzutu:
(1.) zamiast skupić się na konkretnym wpływie kamieni milowych na sędziów, o których mowa, Sąd skoncentrował się raczej na ich przedmiocie i charakterze,
(2.) Sąd błędnie ograniczył charakter kamieni milowych do "warunkowości budżetowej", zamiast uznać je za wymogi nakazujące wprowadzenie konkretnych reform, oraz
(3.) Sąd dokonał błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania wymogu "bezpośredniego związku", rozwiniętego w wyroku Nord Stream 2, stwierdzając, że kamienie milowe F2G i F3G nie zmieniają sytuacji prawnej sędziów objętych orzeczeniami Izby Dyscyplinarnej.
Zarzut drugi dotyczy legitymacji procesowej sędziów w ogólności, których bezpośrednio dotyczy fakt, że trzy kamienie milowe związane z sądownictwem nie doprowadziły do przywrócenia skutecznej ochrony sądowej, skutkiem czego muszą oni wypełniać swoje obowiązki, w tym w zakresie orzekania w sprawach dotyczących Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, w niepewnych okolicznościach. W tym kontekście Sąd niesłusznie oparł się na okoliczności, że skutki dla bezpośredniego oddziaływania mogą wynikać jedynie z nałożenia na skarżących pozytywnych obowiązków, a nie z zaniechania ustanowienia na ich rzecz niezbędnych gwarancji.
Zarzut trzeci dotyczy okoliczności, że Sąd nie uznał, iż z uwagi na szczególne okoliczności niniejszej sprawy przesłanki dopuszczalności powinny być interpretowane w sposób prowadzący do wniosku, że zaskarżona decyzja dotyczyła wnoszących odwołanie i ich członków bezpośrednio. Zarzut ten kwestionuje również zastosowanie orzecznictwa wynikającego z wyroku Carvalho 2 dotyczącego indywidualnej legitymacji procesowej skarżących. Argumenty przedstawione w ramach tego zarzutu dotyczą:
(1.) naruszenia art. 263 akapit czwarty TFUE w świetle prawa podstawowego do skutecznej ochrony prawnej, o którym mowa w art. 19 ust. 1 TUE i art. 47 Karty;
(2.) wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie KlimaSeniorinnen 3 ;
(3.) systemu ochrony państwa prawnego w postaci zaprezentowanej przez Sąd w pkt 118 postanowienia.
