Język postępowania: angielski(C/2024/555)
(Dz.U.UE C z dnia 8 stycznia 2024 r.)
Strony
Strona skarżąca: UH (przedstawiciel: A. Van der Hauwaert, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 263 TFUE, decyzji Komisji Europejskiej z dnia 1 września 2023 r. [sygn. Ares(2023) 5982056], doręczonej stronie skarżącej w dniu 4 września 2023 r.;
- tytułem żądania ewentualnego - stwierdzenie, na podstawie art. 261 TFUE i art. 143 ust. 9 rozporządzenia finansowego z 2018 r. 1 , nieważności kary w postaci publikacji i rejestracji nałożonej w zaskarżonej decyzji; oraz
- w każdym razie obciążenie Komisji Europejskiej kosztami poniesionymi przez skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżący podnosi dziewięć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy, zgodnie z którym nieuwzględnienie przez urzędnika zatwierdzającego pism procesowych przedstawionych przez stronę skarżącą przed sądem apelacyjnym w Brukseli naruszyło prawo skarżącej do odpowiedniej i pełnej obrony.
- Urzędnik zatwierdzający odmówił skarżącej prawa do odpowiedniej i pełnej obrony, gdy odmówił uwzględnienia uwag skarżącej przedstawionych w ramach postępowania przed sądem apelacyjnym w Brukseli.
2. Zarzut drugi, dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych w odniesieniu do zarzucanego poważnego wykroczenia zawodowego.
- Skarżąca twierdzi, że urzędnik zatwierdzający popełnił błąd w ustaleniach faktycznych, stwierdzając, po pierwsze, że nie istnieje konsorcjum, a po drugie, że zwróciła się ona do pozostałych członków konsorcjum o podpisanie antydatowanego porozumienia konsorcjum.
3. Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa w odniesieniu do zarzucanego poważnego wykroczenia zawodowego.
- Zgodnie z tym argumentem urzędnik zatwierdzający nie wykazał, że podnoszone okoliczności stanowią poważne wykroczenie zawodowe.
4. Zarzut czwarty, dotyczący tego, że upłynął termin wykluczenia skarżącej z powodu zarzucanego jej poważnego wykroczenia zawodowego (przedawnienie).
- Urzędnik zatwierdzający naruszył prawo, podejmując decyzję o wykluczeniu skarżącej na podstawie zarzucanych działań, które miały miejsce na tyle dawno, że możliwość nałożenia sankcji za te działania się przedawniła.
5. Zarzut piąty, dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych i naruszenia prawa w odniesieniu do decyzji o rejestracji.
- Skarżąca utrzymuje, że nie istnieje żadna podstawa faktyczna ani prawna do nałożenia kary rejestracji.
6. Zarzut szósty, dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych w odniesieniu do zarzucanego naruszenia podstawowych zobowiązań.
- Urzędnik zatwierdzający popełnił błąd w ustaleniach faktycznych, twierdząc, że skarżąca uchybiła swoim podstawowym zobowiązaniom.
7. Zarzut siódmy, dotyczący tego, że termin na wykluczenie skarżącej w odniesieniu do zarzucanego naruszenia podstawowych zobowiązań upłynął (przedawnienie).
- Urzędnik zatwierdzający naruszył prawo, podejmując decyzję o wykluczeniu skarżącej na podstawie zarzucanych uchybień w wypełnianiu podstawowych zobowiązań, które miały miejsce na tyle dawno, że możliwość nałożenia sankcji za te działania się przedawniła.
8. Zarzut ósmy, dotyczący niezastosowania zasady proporcjonalności do publikacji.
- Urzędnik zatwierdzający nie zastosował zasady proporcjonalności, o której mowa w art. 109 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 966/2012 2 oraz w art. 106 ust. 16 rozporządzenia (UE) nr 966/2012 ze zm., w odniesieniu do decyzji o publikacji.
9. Zarzut dziewiąty, dotyczący niezastosowania art. 106 ust. 16 ust. 2 rozporządzenia nr 966/2012 ze zm. w odniesieniu do publikacji.
- Urzędnik zatwierdzający nie zastosował art. 106 ust. 16 rozporządzenia (WE) nr 966/2012 ze zm., ponieważ nie uwzględnił w planowanej publikacji oświadczenia o braku prawomocnego wyroku.
