(C/2024/5307)Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 9 września 2024 r.)
Sąd odsyłający
Ondernemingsrechtbank Gent, afdeling Oostende
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Vlaams Gewest
Strona pozwana: P&O North Sea Ferries Limited, P&O Ferries Limited
Inny uczestnik: P&O North Sea Ferries Limited
Pytania prejudycjalne
1) Czy uregulowanie dotyczące usług VTS wraz z powiązaną z nim, uzależnioną od długości statku stawką ryczałtową, która ma zastosowanie w przypadku ruchu morskiego skierowanego do portu flamandzkiego z portu w innym państwie członkowskim, lecz nie ma zastosowania do ruchu pomiędzy portami flamandzkimi ze względu na to, że ten drugi rodzaju ruchu morskiego jest zwolniony z opłacania stawki, stanowi ograniczenie swobody świadczenia usług w rozumieniu rozporządzenia (EWG) nr 4055/86 1 z dnia 22 grudnia 1986 r. stosującego zasadę swobody świadczenia usług do transportu morskiego między państwami członkowskimi i między państwami członkowskimi a państwami trzecimi w związku z art. 56 [TFUE]?
2) Czy zastosowanie jednolitej, zależnej wyłącznie od długości statku stawki opłaty VTS za dostęp do zasadniczo różniących się portów powoduje, że stawka opłaty VTS jest sprzeczna ze swobodą świadczenia usług, o której mowa w art. 56 TFUE, oraz z [...] rozporządzeniem (EWG) nr 4055/86 z dnia 22 grudnia 1986 r. stosującym zasadę swobody świadczenia usług do transportu morskiego między państwami członkowskimi i między państwami członkowskimi a państwami trzecimi z tego powodu, że nie uwzględnia innych ważnych czynników charakterystycznych dla trasy żeglugowej do danego portu, takich jak odległość, jaką statek pokonuje w obszarze VTS, odległość pomiędzy otwartym morzem a portem lub złożoność i cechy szczególne danego portu?
3) Czy art. 191 umowy z dnia 30 grudnia 2020 r. o handlu i współpracy 2 między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej z jednej strony a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z drugiej strony należy interpretować w ten sposób, że także i po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej usługodawcy mający siedzibę w tych państwach mogą powoływać się na prawo Unii, a na pytania pierwsze i drugie należy odpowiedzieć w ten sam sposób zarówno w odniesieniu do okresu przed wystąpieniem, jak i po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej?
