(C/2024/5240)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 2 września 2024 r.)
Strony
Strona skarżąca: WS (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)
Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- Stwierdzenie nieważności decyzji EUIPO o oddaleniu wniosków skarżącego złożonych na podstawie rozporządzenia UE o ochronie danych 1 ,zawartych w pismach z dnia 1.2.2024 R. - Europejskiego Inspektora Ochrony Danych, a także z dnia 16.2.2024 R. - do dyrektora wykonawczego EUIPO, a mianowicie:
- o odmówieniu skarżącemu prawa dostępu do danych w celu uzyskania kopii odpowiednich danych i rejestrów w przypadku zmienionych danych (w tym przywrócenia zmienionych danych), zgodnie z art. 17 rozporządzenia UE o ochronie danych;
- o odmówieniu skarżącemu prawa do ograniczenia przetwarzania, zgodnie z art. 20 rozporządzenia UE o ochronie danych;
- o odmówieniu skarżącemu prawa do wniesienia sprzeciwu, zgodnie z art. 23 rozporządzenia UE o ochronie danych; oraz
- o oddaleniu wniosku skarżącego o poinformowanie skarżącego i Europejskiego Inspektora Ochrony Danych (EIOD) o naruszeniu ochrony danych, zgodnie z art. 34 i 35 rozporządzenia UE o ochronie danych;
- o obciążenie EUIPO kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżący podnosi jeden zarzut.
W swoim zarzucie skarżący podnosi, że EUIPO uchybiło ciążącemu na nim obowiązkowi zastosowania się do art. 4 ust. 2, art. 14 ust. 1, 2, 3 i 4, art. 17 ust. 1 i 3, art. 20, 23, 33, art. 34 ust. 1 i art. 35 ust. 1 rozporządzenia UE o ochronie danych.
Skarżący wspiera swoje stanowisko w szczególności podnosząc, że EUIPO w ogóle nie odpowiedziało na jego dwa pisma do EIOD - z dnia 1.2.2024 R., a także do dyrektora wykonawczego EUIPO - z dnia 16.2.2024 R., ani nawet nie potwierdziło ich odbioru, podczas gdy jednocześnie EUIPO pozostawało w kontakcie z EIOD, próbując w oczywisty sposób zatrzymać EIOD poza sprawą, błędnie stwierdzając, że naruszenie zgłoszonych danych jest już przedmiotem dwóch toczących się spraw sądowych.
Skarżący utrzymuje, że nie odpowiadając w ogóle na dwa pisma skarżącego z dnia 1.2.2024 R. i z dnia 16.2.2024 R., EUIPO naruszyło ciążące na nim obowiązki: na podstawie art. 4 ust. 2 rozporządzenia UE o ochronie danych - wykazania zgodności z art. 4 ust. 1 rozporządzenia UE o ochronie danych, na podstawie art. 14 ust. 1 rozporządzenia UE o ochronie danych - dostarczenia odpowiednich informacji, na podstawie art. 14 ust. 2 rozporządzenia UE o ochronie danych - ułatwienia osobie wykonania praw przysługujących jej na mocy art. 17-24 rozporządzenia UE o ochronie danych, na podstawie art. 14 ust. 3 i art. 14 ust. 4 rozporządzenia UE o ochronie danych - przedstawienia informacji na temat podjętych środków oraz powodów, dla których nie podjęto działań, na podstawie art. 33 rozporządzenia UE o ochronie danych - zapewnienia bezpieczeństwa przetwarzania, na podstawie art. 34 rozporządzenia UE o ochronie danych - zawiadomienia EIOD o naruszeniu ochrony danych osobowych, na podstawie art. 35 rozporządzenia UE o ochronie danych - powiadomienia osoby, której dane dotyczą, o naruszeniu ochrony danych osobowych, a także naruszyło prawa skarżącego (dochodzone na podstawie tych pism): na podstawie art. 17 rozporządzenia UE o ochronie danych - dostępu do danych osobowych, na podstawie art. 20 rozporządzenia UE o ochronie danych - ograniczenia przetwarzania danych, oraz na podstawie art. 23 rozporządzenia UE o ochronie danych - sprzeciwienia się przetwarzaniu danych osobowych.
