(Sprawa C-196/23 1 , Plamaro 2 )(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Dyrektywa 98/59/WE - Zwolnienia grupowe - Artykuł 1 ust) 1 lit. a) i art. 2 - Informowanie przedstawicieli pracowników i przeprowadzanie z nimi konsultacji - Zakres stosowania - Rozwiązanie umów o pracę ze względu na przejście pracodawcy na emeryturę - Artykuł y 27 i 30 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej)
(C/2024/5201)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 2 września 2024 r.)
Sąd odsyłający
Tribunal Superior de Justicia de Cataluña
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: CL, GO, GN, VO, TI, HZ, DN, DL
Strona pozwana: DB, spadkobierczyni uniwersalna FC, Fondo de Garantía Salarial (FOGASA)
Sentencja
1) Artykuł 1 ust. 1 w związku z art. 2 dyrektywy Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodaw- stw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych
należy interpretować w ten sposób, że:
stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, zgodnie z którymi rozwiązania umów o pracę z pracownikami w liczbie wyższej niż przewidziana w rzeczonym art. 1 ust. 1 - ze względu na przejście przez pracodawcę na emeryturę - nie kwalifikuje się jako "zwolnienia grupowego" i nie wymaga ono w związku z tym poinformowania przedstawicieli pracowników i przeprowadzenia z nimi konsultacji przewidzianych we wspomnianym art. 2.
2) Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że nie wymaga ono od sądu krajowego rozpoznającego spór pomiędzy jednostkami odstąpienia od stosowania przepisów krajowych, o których mowa w pkt 1 niniejszej sentencji, w razie ich sprzeczności z przepisami art. 1 ust. 1 i art. 2 dyrektywy 98/59.
