(C/2024/4861)Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 12 sierpnia 2024 r.)
Strony
Strona skarżąca: Igor Albertovich Kesaev (Usowo, Rosja) (przedstawiciel: R. Moeyersons, adwokat)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Skarżący wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2024/847 z dnia 12 marca 2024 r. zmieniającej decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi 1 oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2024/849 z dnia 12 marca 2024 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 269/2014 w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających 2 w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego;
- obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżący podnosi następujące zarzuty:
1. Zarzut pierwszy dotyczący niezgodności z prawem
- Naruszenie domniemania niewinności i prawa do obrony (art. 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej) z uwagi na to, że wszyscy wiodący przedsiębiorcy rosyjscy zostali uznani za winnych wspierania rządu rosyjskiego i uzyskiwania od niego korzyści.
- Naruszenie zasady niedyskryminacji (art. 21 Karty i art. 19 TFUE) z uwagi na to, że w ramach sankcji Unii Europejskiej jako kryterium zostało zastosowane pochodzenie społeczne ("wiodący przedsiębiorcy").
- Naruszenie zasady proporcjonalności (art. 5 ust. 4 TFUE).
Zaskarżone akty prawne naruszają zasadę proporcjonalności. Po pierwsze, na podstawie kryterium "przedsiębiorcy prowadzący działalność w sektorach gospodarki zapewniających istotne źródło dochodów" sankcjami mogą być teraz objęci także przedsiębiorcy niebędący wiodącymi przedsiębiorcami, co nie jest proporcjonalne w świetle celu środków ograniczających. Po drugie, objęcie sankcjami przedsiębiorców, którzy nie znajdują się u podstaw odnośnego źródła dochodów, w oparciu o kryterium "przedsiębiorcy prowadzący działalność" nie jest proporcjonalne w świetle zamierzonego celu środków ograniczających. Po trzecie, kryterium "wszyscy wiodący przedsiębiorcy prowadzący działalność w Rosji" nie wprowadza już rozróżnienia między wiodącymi przedsiębiorcami. Po czwarte, nieproporcjonalny charakter wynika również z inflacji środków.
- Naruszenie zasady pewności prawa i zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań.
Wskutek ciągłego, nieomal arbitralnego zmieniania i rozszerzania podstaw sankcji przepisy nie są już przewidywalne, a dostosowanie swojego postępowania w tym względzie stało się dla przedsiębiorców niemożliwe. Ponadto środki ograniczające nie są oparte na jasnych i obiektywnych kryteriach, choć mają bardzo dalekosiężne konsekwencje dla zainteresowanych.
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia ze względu na to, że przyczyny umieszczenia skarżącego w wykazie dotyczącym sankcji są błędne pod względem faktycznym lub nieistotne.
- Sektor tytoniu nie jest dziedziną służącą rządowi Federacji Rosyjskiej jako istotne źródło dochodów.
- Skarżący nie prowadzi działalności w sektorze tytoniu, ponieważ odnośny zakład Megapolis prowadzi działalność w sektorze dystrybucji.
- Sam fakt, że skarżący dysponuje znacznym majątkiem, nie wystarcza do tego, by uznać go za wiodącego przedsiębiorcę.
- Skarżący nie jest prezesem Mercury Group.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności (art. 5 ust. 4 TFUE) z uwagi na to, że decyzja o umieszczeniu i pozostawieniu nazwiska skarżącego w wykazie dotyczącym sankcji jest nieproporcjonalna, ponieważ sankcje nie odnoszą się do skarżącego.
4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zakazu dyskryminacji (art. 21 Karty - art. 18 TFUE): decyzja o umieszczeniu i pozostawieniu nazwiska skarżącego w wykazie dotyczącym sankcji jest spowodowana obywatelstwem skarżącego.
