(C/2024/482)(Dz.U.UE C z dnia 23 stycznia 2024 r.)
Parlament Europejski,
- uwzględniając art. 10 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),
- uwzględniając art. 11 ust. 4 TUE i art. 24 akapit pierwszy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/788 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej 1 (zmienione rozporządzenie w sprawie EIO),
- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1042 z dnia 15 lipca 2020 r. ustanawiające środki tymczasowe dotyczące terminów mających zastosowanie do etapów zbierania, weryfikacji i badania przewidzianych w rozporządzeniu (UE) 2019/788 w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej w związku z wystąpieniem epidemii COVID-19 2 (tymczasowe rozporządzenie w sprawie EIO),
- uwzględniając art. 222 Regulaminu,
- uwzględniając swoją rezolucję z 17 grudnia 2020 r. w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej "Minority SafePack - milion podpisów za różnorodnością w Europie" 3 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie dialogu obywatelskiego i uczestnictwa obywateli w procesie decyzyjnym UE 4 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z 9 marca 2022 r. w sprawie kontaktu z obywatelami: prawo do składania petycji, prawo do zwracania się do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz Europejska Inicjatywa Obywatelska 5 ,
- uwzględniając propozycje nr 36 i 37 sprawozdania z ostatecznych wyników Konferencji w sprawie przyszłości Europy oraz w szczególności zalecenia panelu obywatelskiego nr 2 "Demokracja europejska / Wartości i prawa, praworządność, bezpieczeństwo";
- uwzględniając art. 54 Regulaminu oraz art. 1 ust. 1 lit. e) i załącznik 3 do decyzji Konferencji Przewodniczących z 12 grudnia 2002 r. dotyczącej procedury udzielania zgody na sporządzenie sprawozdań z własnej inicjatywy,
- uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych (A9-0182/2023),
A. mając na uwadze, że zgodnie z art. 10 ust. 3 TUE każdy obywatel ma prawo uczestniczyć w życiu demokratycznym Unii, a decyzje muszą być podejmowane w sposób jak najbardziej otwarty i zbliżony do obywatela;
B. mając na uwadze, że zgodnie z art. 11 ust. 4 TUE obywatele Unii (co najmniej milion osób) będący obywatelami znacznej liczby państw członkowskich, mogą zwrócić się do Komisji Europejskiej o przedłożenie, w ramach jej uprawnień, odpowiedniego wniosku w sprawach, w odniesieniu do których, zdaniem obywateli, stosowanie Traktatów wymaga aktu prawnego Unii;
C. mając na uwadze, że europejska inicjatywa obywatelska (EIO) stanowi jedną z głównych innowacji wprowadzonych Traktatem z Lizbony w zakresie udziału demokratycznego; jest także pierwszym na świecie mechanizmem ponadnarodowej inicjatywy obywatelskiej; mając na uwadze, że Parlament konsekwentnie propaguje europejską inicjatywę obywatelską jako silny i przyjazny dla użytkownika instrument demokratycznego uczestnictwa obywateli w programie działań UE; mając na uwadze, że EIO jest ważnym narzędziem wspierania debaty w instytucjach UE;
D. mając na uwadze, że EIO miały dotychczas ograniczoną widoczność i niską skutecznością pod względem wniosków Komisji dotyczących aktów prawnych Unii, co grozi osłabieniem tego mechanizmu partycypacyjnego; mając na uwadze, że EIO trzeba umocnić, aby stała się prawdziwym oddolnym etapem procesu legislacyjnego na szczeblu UE;
E. mając na uwadze, że zgodnie z art. 11 ust. 7 zmienionego rozporządzenia w sprawie EIO możliwość zbierania deklaracji poparcia poprzez indywidualny system zbierania deklaracji online jest ograniczona do inicjatyw zarejestrowanych przed końcem 2022 roku, w związku z czym nie jest dostępna dla inicjatyw zarejestrowanych po tym terminie;
F. mając na uwadze, że organizatorzy europejskich inicjatyw obywatelskich muszą prowadzić kampanie i zbierać deklaracje poparcia online; mając na uwadze, że spośród 101 EIO zarejestrowanych od czasu wprowadzenia tego instrumentu 17 było zarządzanych z wykorzystaniem indywidualnych systemów zbierania deklaracji online, a w przypadku pięciu z nich udało się zebrać ponad milion podpisów; 74 EIO zarządzano za pomocą centralnego systemu zbierania deklaracji online i w ośmiu przypadkach zebrano ponad milion podpisów;
G. mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich sytuacja w zakresie przepisów wykonawczych jest niedostatecznie przejrzysta; mając na uwadze, że powodzenie EIO zależy także od wyniku procedur weryfikacji i certyfikacji w państwach członkowskich;
H. mając na uwadze, że zgodnie z art. 15 ust. 2 zmienionego rozporządzenia w sprawie EIO Komisja jest prawnie zobowiązana do określenia w komunikacie - w terminie 6 miesięcy od ogłoszenia ElO i po wysłuchaniu publicznym w Parlamencie - wniosków prawnych i politycznych dotyczących ważnej inicjatywy, działań, jakie zamierza ewentualnie podjąć, oraz do uzasadnienia podjęcia lub zaniechania działania;
I. mając na uwadze, że odpowiedzi Komisji na ważne EIO muszą być jasne i konkretne; mając na uwadze, że wnioski dotyczące aktów prawnych w następstwie komunikatów Komisji powinny być składane w odpowiednim czasie;
J. mając na uwadze, że art. 14 ust. 3 i art. 16 zmienionego rozporządzenia w sprawie EIO zawierają prawne zobowiązanie dla Parlamentu dotyczące, odpowiednio, oceny poparcia politycznego dla inicjatywy oraz środków przyjętych przez Komisję w następstwie komunikatów;
K. mając na uwadze, że zmienione rozporządzenie w sprawie EIO umocniło polityczny wymiar tego instrumentu partycypacyjnego dzięki wprowadzeniu obowiązkowej debaty plenarnej w Parlamencie z możliwością przyjęcia rezolucji;
L. mając na uwadze, że jak zapisano w piątym motywie zmienionego rozporządzenia w sprawie EIO, zmierza ono do uczynienia europejskiej inicjatywy obywatelskiej bardziej dostępną, mniej obciążającą i łatwiejszą w korzystaniu dla organizatorów i zwolenników, do wzmocnienia jej monitorowania oraz do ułatwiania uczestnictwa jak największej liczby obywateli w demokratycznym procesie decyzyjnym Unii;
M. mając na uwadze, że chociaż zmienione rozporządzenie w sprawie EIO znacznie usprawniło ten instrument, wciąż utrzymują się niedociągnięcia dotyczące jego widoczności i wiedzy obywateli na jego temat, deliberatywnego charakteru EIO, a także wymiaru cyfrowego i finansowego oraz skutków prawnych i politycznych instrumentu;
N. mając na uwadze, że zgodnie z art. 25 zmienionego rozporządzenia w sprawie EIO Komisja musi prowadzić okresowy przegląd funkcjonowania europejskiej inicjatywy obywatelskiej i przedstawiać Parlamentowi i Radzie sprawozdania dotyczące jej stosowania; mając na uwadze, że pierwsze sprawozdanie, które będzie obejmować okres pandemii COVID-19, należy przedstawić nie później niż 1 stycznia 2024 r.;
O. mając na uwadze, że Parlament zamierza wnieść wkład w zbliżający się przegląd planowany przez Komisję w celu dalszej poprawy EIO jako jedynego w swoim rodzaju transgranicznego narzędzia demokracji uczestniczącej;
P. mając na uwadze, że pandemia COVID-19 pokazała podatność narzędzia EIO na kryzysy zewnętrzne; mając na uwadze, że na mocy tymczasowego rozporządzenia w sprawie EIO, które obowiązywało do końca 2022 roku, w odpowiedzi na pandemię COVID-19 przedłużono terminy mające zastosowanie do różnych etapów procesu realizacji europejskiej inicjatywy obywatelskiej;
Q. mając na uwadze, że od wprowadzenia EIO Komisja otrzymała 127 wnioski o rejestrację inicjatywy, a 101 z nich zarejestrowano; mając na uwadze, że od wejścia w życie zmienionego rozporządzenia w sprawie EIO Komisja otrzymała 33 wniosków o rejestrację inicjatywy, z których 30 zarejestrowano, a dwa są obecnie przedmiotem analizy; mając na uwadze, że przed końcem okresu zbierania deklaracji organizatorzy wycofali 21 wniosków dotyczących EIO; mając na uwadze, że w przypadku 55 EIO nie zebrano wystarczającej liczby podpisów przed upływem terminu;
R. mając na uwadze, że jak dotąd tylko dziewięć inicjatyw osiągnęło wymagany pułap jednego miliona podpisów ("Right2Water", "Jeden z nas", "Stop Wiwisekcji", "Zakaz stosowania glifosatu", "Minority SafePack", "Koniec Epoki Klatkowej", "Ratujmy pszczoły i rolników", "Nie dla obcinania płetw rekinom i handlu nimi" oraz "Za kosmetykami bez okrucieństwa wobec zwierząt"); pierwsze siedem z nich otrzymało odpowiedź Komisji; mając na uwadze, że inicjatywa "Minority SafePack" była pierwszą europejską inicjatywą obywatelską poddaną pod debatę w Parlamencie na podstawie zmienionego rozporządzenia w sprawie EIO;
S. mając na uwadze, że jedynie niewielki odsetek obywateli UE wie o istnieniu narzędzia EIO i aktywnie w nim uczestniczy; mając na uwadze, że brak wiedzy na temat tego instrumentu ogranicza zdolność organizatorów do zebrania miliona podpisów pod EIO;
T. mając na uwadze, że w konkluzjach końcowych Konferencji w sprawie przyszłości Europy zaleca się poprawę skuteczności obecnych instrumentów uczestnictwa obywateli poprzez lepsze informowanie obywateli o tych narzędziach oraz zwiększenie bezpieczeństwa, widoczności i inkluzywności tych narzędzi; mając na uwadze, że panel obywatelski nr 2 zalecił, aby UE była bliższa obywatelom w bardziej asertywny sposób oraz by promowała stosowanie mechanizmów uczestnictwa obywateli;
Główne wnioski
1. zaznacza, że EIO jest istotnym instrumentem partycypacyjnym na szczeblu UE, którego stosowanie może przyczynić się do przedstawienia wniosku dotyczącego aktu prawnego Unii; ubolewa jednak, że ogólna liczba ważnych EIO oraz wpływ tego instrumentu na proces decyzyjny UE są nadal bardzo niskie; w związku z tym przypomina, że należy wzmocnić zarówno ramy regulacyjne, jak i instytucjonalne instrumentu EIO, oraz zwiększyć jego stosowanie poprzez zwiększenie widoczności, dostępności i skuteczności prawnej instrumentu; uważa, że ważne, by znacznie zwiększyć uczestnictwo obywateli, w szczególności młodych ludzi, w demokratycznym życiu Unii; uważa, że EIO może umocnić demokratyczny wymiar UE poprzez promowanie aktywnego obywatelstwa;
2. z zadowoleniem przyjmuje częściową rejestrację EIO wprowadzoną na mocy zmienionego rozporządzenia w sprawie EIO i stanowiącą krok w kierunku większej dopuszczalności EIO i skuteczniejszego monitorowania tych inicjatyw przez instytucje; przypomina, że EIO muszą być zgodne z wartościami Unii określonymi w art. 2 TUE;
3. podkreśla, że zbieranie deklaracji online jest kluczowe dla powodzenia EIO; uznaje korzyści płynące z centralnego systemu zbierania deklaracji online pod względem budżetu i harmonogramu; z zadowoleniem przyjmuje także udoskonalenia wprowadzone do tego systemu przez Komisję, takie jak możliwość personalizowania jego funkcji i przekazywania statystyk obywatelom; uznaje jednak jednocześnie korzyści płynące z indywidualnych systemów zbierania deklaracji online, gdyż systemy te dają organizatorom większą swobodę ich dostosowania do własnych potrzeb; w związku z tym wyraża zaniepokojenie, że stopniowe wycofywanie indywidualnych systemów zbierania deklaracji online może mieć negatywne skutki;
4. zwraca uwagę, że dotychczas można było umieszczać poszczególne systemy zbierania deklaracji online na stronach internetowych różnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego wspierających dane EIO bez dalszych obowiązków w zakresie certyfikacji; przypomina, że indywidualne systemy zbierania deklaracji online stanowią ważny czynnik napędzający innowacje i znacznie przyczyniły się do zwiększenia wsparcia dla EIO;
5. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że niektóre państwa członkowskie postanowiły obniżyć minimalny wiek uprawniający do wspierania EIO;
6. podkreśla znaczenie połączenia składania podpisów pod EIO z systemami identyfikacji elektronicznej i zachęca do stosowania tych systemów, w tym w ramach nowego europejskiego systemu identyfikacji elektronicznej po jego przyjęciu;
7. zwraca uwagę na trudności w zbieraniu podpisów w niektórych państwach członkowskich, które wynikają z rodzaju danych, które sygnatariusze mają przekazywać;
8. podkreśla niedostateczną przejrzystość procedur weryfikacji i certyfikacji w niektórych państwach członkowskich;
9. z zadowoleniem przyjmuje szybką reakcję Komisji polegającą na przedłużeniu okresów zbierania deklaracji dla europejskich inicjatyw obywatelskich po wybuchu pandemii COVID-19;
10. podkreśla, że zorganizowanie europejskiej inicjatywy obywatelskiej to wymagający i kosztowny proces; ubolewa, że obywatelom działającym w pojedynkę bardzo trudno jest zarządzać inicjatywą bez wsparcia stowarzyszeń, które posiadają dobrze rozwinięte zdolności organizacyjne i środki finansowe; podkreśla w związku z tym potrzebę zmniejszenia do minimum przeszkód regulacyjnych, administracyjnych i finansowych, przed którymi stoją obywatele zarządzający EIO; zauważa, że zasoby finansowe dostępne na różne europejskie inicjatywy obywatelskie znacznie się różnią; podkreśla zatem potrzebę udzielania wsparcia finansowego na organizację inicjatyw;
11. zauważa dysproporcję między oczekiwaniami obywateli, ogromnym wysiłkiem i dużymi zasobami koniecznymi do zorganizowania EIO a jej niewielkim wpływem prawnym i politycznym, nawet jeśli inicjatywa osiągnie wymagany próg miliona podpisów; może to zniechęcać obywateli do uruchamiania EIO i osłabić zaufanie obywateli do instytucji UE; podkreśla potrzebę jak największego ograniczenia przeszkód regulacyjnych w okresie rejestracji, aby w pełni wykorzystać potencjał EIO jako narzędzia ustalania programu działań;
12. z zadowoleniem przyjmuje dłuższy termin na odpowiedź na ważne inicjatywy, wprowadzony zmienionym rozporządzeniem w sprawie EIO, co pozwala Komisji w pełni uwzględnić opinie i stanowiska w sprawie inicjatyw wyrażone na etapie badania;
13. żałuje, że ważne EIO mają niewielki wpływ polityczny i prawny; podkreśla, że aby osiągnąć cele zmienionego rozporządzenia w sprawie EIO oraz wykorzystać pełen potencjał tego instrumentu, Komisja musi w odpowiednio i na czas rozpatrywać ważne inicjatywy i odpowiadać na nie; podkreśla, że Komisja powinna również należycie uwzględnić argumenty Parlamentu wyrażające poparcie dla żądań ważnej EIO w rezolucji;
14. ubolewa, że Komisja nie uznała za konieczne przedstawienie dodatkowego aktu prawnego lub zmiany obowiązującego prawodawstwa w związku z EIO zatytułowaną "Minority SafePack - milion podpisów za różnorodnością w Europie"; ponawia apel do Komisji, aby podjęła działanie w związku z tą EIO i przedstawiła wnioski dotyczące aktów prawnych opartych na tej inicjatywie; podkreśla, że zwiększenie praw mniejszości - którego domaga się EIO "Minority SafePack", jest również ważne w kontekście przyszłego rozszerzenia UE;
15. z zadowoleniem przyjmuje utworzenie grupy ekspertów ds. EIO; uważa jednak, że ważne jest, aby opinie odpowiednich organizacji społeczeństwa obywatelskiego były odpowiednio uwzględniane w ramach grupy ekspertów oraz aby ich przedstawiciele byli zapraszani na posiedzenia grupy, ilekroć ich udział może wnieść wartość dodaną do jej prac;
16. przypomina o nałożonym na Parlament obowiązku oceny każdej ważnej inicjatywy oraz środków podjętych przez Komisję zgodnie z art. 222 ust. 8 i 9 Regulaminu, zwłaszcza gdy Komisja nie przedstawi ani nie wdroży wniosków;
17. uważa, że poza debatą w Parlamencie konieczna jest głębsza dyskusja na temat obaw wyrażonych w ważnych inicjatywach obywatelskich; uważa, że jednym z możliwych sposobów na ożywienie debaty i wzmocnienie działań następczych jest dodanie odpowiednich tematów EIO do dyskusji paneli obywatelskich zwołanych w powiązanych sprawach;
Zalecenia
18. wzywa Komisję, by zainicjowała szeroko zakrojone wielojęzyczne kampanie informacyjne w celu promowania instrumentu europejskiej inicjatywy obywatelskiej oraz lepszego informowania o wpływie europejskich inicjatyw obywatelskich, również poprzez wymianę z obywatelami przykładów sukcesów i osiągnięć; zachęca państwa członkowskie do koordynowania na szczeblu krajowym kampanii uświadamiających na temat instrumentu EIO; jest głęboko przekonany, że Parlament i jego biura kontaktowe powinny być zaangażowane w kampanie informacyjne; zwraca uwagę na potrzebę zaangażowania władz lokalnych i regionalnych w kampanie informacyjne i dostosowania ich również do konkretnych grup obywateli mieszkających na obszarach oddalonych lub mających słaby dostęp do internetu.
19. podkreśla, że aktywny i skuteczny udział obywateli w życiu demokratycznym UE, w tym w EIO, jest silnie powiązany z edukacją obywatelską; ponownie podkreśla potrzebę uwzględnienia wiedzy o unijnej polityce i demokracji uczestniczącej w programach edukacyjnych i programach nauczania w całej UE, a także potrzebę dalszego zwiększania wiedzy w tym zakresie;
20. podkreśla, że EIO powinna być dostępniejsza dla obywateli oraz że trzeba dążyć do osiągnięcia tego celu za pomocą wszelkich dostępnych środków; podkreśla, że należy stale zwiększać świadomość obywateli na temat tego instrumentu partycypacyjnego, w szczególności promując go w mediach społecznościowych oraz włączając go do programów nauczania i edukacji, tak aby można było dotrzeć do jak największej liczby obywateli, zwłaszcza młodych ludzi; podkreśla rolę szkół i wyższych uczelni w promowaniu edukacji obywatelskiej i zachęca państwa członkowskie do promowania udziału obywateli w procesie decyzyjnym UE w materiałach dydaktycznych i zajęciach pozaszkolnych szkół i uczelni; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje propagowany przez Komisję moduł edukacyjny dotyczący EIO dla szkół średnich;
21. uważa, że EIO mogłyby uzyskać o wiele większe poparcie i byłby o wiele bardziej znane, gdyby były również promowane na odpowiednich platformach na szczeblu krajowym; zachęca Komisję do powiązania strony internetowej UE poświęconej EIO z odpowiednimi platformami internetowymi dotyczącymi uczestnictwa obywateli na szczeblu krajowym, aby zapewnić tym inicjatywom większą widoczność; wzywa do utworzenia centralnego ośrodka wszystkich instrumentów uczestnictwa stosowanych w UE w celu rozwijania synergii i zwiększenia wykorzystania tych instrumentów, przy jednoczesnym ograniczeniu rozdrobnienia infrastruktury uczestnictwa obywateli;
22. wzywa Komisję do przyjęcia jasnych i prostych procedur oraz do przedstawienia szczegółowych odpowiedzi i możliwych rozwiązań w przypadku stwierdzenia częściowej lub całkowitej niedopuszczalności inicjatyw; umożliwi to organizatorom ich zmianę i ponowne przedstawienie; wzywa Komisję do rozważenia sposobów zapewnienia skuteczniejszych działań następczych w odniesieniu do EIO wykraczających poza kompetencje UE w ramach zorganizowanej współpracy z właściwymi organami państw członkowskich;
23. wzywa Komisję, by przeanalizowała możliwość ponownego umożliwienia organizatorom korzystania z indywidualnych systemów zbierania deklaracji online, w tym warunki bezpieczeństwa i ochrony danych takiego rozwiązania, tak aby zwiększyć wymiar cyfrowy EIO i pozwolić organizatorom na planowanie i prowadzenie kampanii z uwzględnieniem wielojęzycznego i wielokulturowego kontekstu poszczególnych państw członkowskich i regionów;
24. zwraca się do Komisji, by zachęcała państwa członkowskie do obniżenia minimalnego wieku uprawniającego do poparcia EIO zgodnie z ich prawem krajowym;
25. wzywa Komisję, by zachęciła państw członkowskich do korzystania z narzędzia identyfikacji elektronicznej;
26. wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia działania w celu dalszego uproszczenia i ujednolicenia krajowych norm gromadzenia danych, tak aby organizatorzy EIO mieli dostęp do akt właściwego organu, by móc ubiegać się o skuteczną ochronę sądową w przypadku niezgodnych z prawem decyzji w sprawie certyfikacji;
27. wzywa Komisję do zapewnienia zrównoważonego i przejrzystego składu grupy ekspertów ds. EIO, w tym w szczególności stałego zaangażowania ekspertów z organizacji społeczeństwa obywatelskiego, w celu uwzględnienia wszystkich istotnych aspektów podczas przygotowywania aktów prawnych oraz zwiększenia przejrzystości i uczestnictwa demokratycznego;
28. wzywa Komisję do udzielania wsparcia finansowego ważnym EIO, które osiągną próg jednego miliona podpisów; wzywa także Komisję, aby rozważyła możliwość udzielania stopniowego wsparcia finansowego tym EIO, które osiągną określony próg podpisów poniżej jednego miliona;
29. wzywa Komisję do nawiązywania odpowiedniego dialogu z organizatorami, aby omówić ich cele i najlepsze sposoby na ich osiągnięcie, a tym samym wnikliwie i skutecznie ocenić wkład obywateli; zwraca uwagę, że taki dialog - prowadzony w sposób otwarty i bezstronny - można by już podjąć w okresie zbierania deklaracji; następnie można by go zacieśnić w okresie sprawdzania i prowadzić dalej po komunikacie Komisji w sprawie danej EIO;
30. zachęca Komisję, aby przeprowadzała dogłębną ocenę propozycji dotyczących każdej ważnej inicjatywy oraz by w pełni wywiązywała się ze spoczywającego na niej prawnego obowiązku szczegółowego określenia powodów podjęcia lub zaniechania działań, co powinna uczynić w jasny, zrozumiały i szczegółowy sposób; przypomina, że wszystkie EIO muszą być traktowane bezstronnie w trakcie całej procedury;
31. wzywa Komisję, aby angażowała się w dialog z organizatorami ważnych inicjatyw nawet po wydaniu swojego komunikatu, tym samym zwiększając możliwość podjęcia działań legislacyjnych w dłuższej perspektywie;
32. zobowiązuje się do głosowania nad rezolucją parlamentarną po każdej ważnej EIO i po każdym komunikacie Komisji określającym jej wnioski prawne i polityczne dotyczące konkretnej inicjatywy, przy czym zauważa, że wymagałoby to zmiany art. 222 ust. 8 i 9 Regulaminu Parlamentu; jest zdania, że po takiej rezolucji trzeba także sporządzić sprawozdanie z własnej inicjatywy w kwestiach ustawodawczych;
33. zobowiązuje się do dalszej oceny - w tym w kontekście przyszłej zmiany Traktatów - możliwych sposobów rozszerzenia zakresu oraz zwiększenia dostępności i skuteczność EIO w obecnych i przyszłych ramach prawnych UE;
34. zobowiązuje się do przeglądu art. 11 ust. 4 TUE w celu zwiększenia dostępności i skuteczności prawnej EIO poprzez zwiększenie roli Parlamentu;
o
o o
35. zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.
