(C/2024/3596)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 17 czerwca 2024 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn, J. Carpi Badia oraz M. Farley, w charakterze pełnomocników)
Druga strona postępowania: Ryanair DAC, Republika Francuska, Królestwo Niderlandów, Société Air France, Air France-KLM, Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV
Żądania wnoszącej odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
- uwzględnienie odwołania i uchylenie zaskarżonego wyroku;
- skorzystanie z przyznanego mu w art. 61 akapit pierwszy zdanie drugie statutu Trybunału Sprawiedliwości uprawnienia do wydania ostatecznego orzeczenia w sprawie;
- tytułem żądania ewentualnego - przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w celu zbadania zarzutów, które nie zostały jeszcze ocenione; oraz
- orzeczenie, że rozstrzygnięcie o kosztach niniejszego postępowania nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, jeżeli sprawa zostanie skierowana do ponownego rozpoznania przez Sąd, lub obciążenie Ryanaira kosztami postępowania, jeżeli Trybunał wyda orzeczenie kończące postępowanie w sprawie.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania wnosząca je podnosi dwa zarzuty.
Po pierwsze, Sąd zastosował błędne kryterium w celu określenia, kiedy beneficjent pomocy jest ograniczony do jednego lub kilku podmiotów w ramach grupy przedsiębiorstw do celów unijnych zasad pomocy państwa. W szczególności Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że okoliczności wskazują jedynie na to, że: (i) ogólnie rzecz biorąc, Air France-KLM, jako spółka dominująca najwyższego szczebla, może sprawować pewien stopień kontroli nad Société Air France (Air France) i Koninklijke Luchtvaart Maatschappij (KLM) i ich spółkami zależnymi; oraz (ii) istnieje pewien stopień integracji, koordynacji i współpracy między Air France, Air France-KLM i KLM, wystarczający, aby wykazać, że Air France-KLM i Air France rzeczywiście skorzystały z pomocy - a zatem należy je uznać za beneficjentów do celów unijnych zasad pomocy państwa - w sytuacji gdy szczegółowa treść i warunki przyznania pomocy wyraźnie uniemożliwiają wykorzystanie pomocy na rzecz Air France-KLM i Air France.
Po drugie, Sąd niezgodnie z prawem zastąpił ocenę Komisji własną oceną przy ustalaniu, czy jedynie niektóre spółki z grupy Air-France-KLM są beneficjentem środka pomocy - dziedzina, którą sądy Unii uznały za wymagającą złożonych ocen ekonomicznych i w odniesieniu do której Komisja dysponuje szerokim zakresem uznania - nie wykazując w wystarczający sposób, że rozumowanie Komisji było dotknięte oczywistym błędem w ocenie.
