(C/2024/3450)Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 10 czerwca 2024 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Alisher Usmanov (przedstawiciele: D. Rovetta, M. Campa, V. Villante, M. Pirovano i M. Moretto, avvocati)
Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej
Żądania wnoszącego odwołanie
- uchylenie wyroku Sądu z dnia 7 lutego 2024 r. w sprawie T-237/22, Alisher Usmanov/Rada Unii Europejskiej, EU:T:2024:56, notyfikowanego wnoszącemu odwołanie tego samego dnia;
- stwierdzenie nieważności:
- decyzji Rady (WPZiB) 2022/337 z dnia 28 lutego 2022 r. zmieniającej decyzję 2014/145/WPZiB i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2022/336 z dnia 28 lutego 2022 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 269/2014;
- decyzji Rady (WPZiB) 2023/572 z dnia 13 marca 2023 r. zmieniającej decyzję 2014/145/WPZiB i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2023/571 z dnia 13 marca 2023 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 269/2014;
- posiłkowo, uchylenie wyżej wymienionego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;
- obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami poniesionymi przez wnoszącego odwołanie zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji, jak i w postępowaniu odwoławczym.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi sześć głównych zarzutów.
Pierwszy zarzut odwołania: Sąd uchybił ciążącemu na nim na mocy art. 41 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej obowiązkowi zapewnienia skutecznej ochrony sądowej oraz naruszył art. 274 TFUE, a także zasadę proporcjonalności i art. 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
Drugi zarzut odwołania: Sąd naruszył prawo, odrzucając przedstawione przez wnoszącego odwołanie wnioski o ponowne otwarcie ustnego etapu postępowania, i naruszył art. 41 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz zasadę audi alteram partem.
Trzeci zarzut odwołania: Sąd naruszył i błędnie zinterpretował kryterium umieszczenia w wykazie a) na podstawie art. 2 ust. 1 decyzji 2014/145 1 i art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 269/2014 2 ; posiłkowo wnoszący odwołanie podnosi zarzut niezgodności z prawem i braku możliwości zastosowania wspomnianego kryterium a) na podstawie art. 77 TFUE.
Czwarty zarzut odwołania: Sąd przeinaczył dowody, naruszył istotne wymogi proceduralne oraz obowiązek uzasadnienia na podstawie art. 296 TFUE i błędnie zastosował wspomniane powyżej kryterium a) w odniesieniu do publikacji D. Mied- wiediewa w Kommersancie.
Piąty zarzut odwołania: Sąd przeinaczył dowody dotyczące wolności redakcyjnej Kommersanta, błędnie zastosował zasady dotyczące ciężaru dowodu i wymogów dowodowych oraz naruszył art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i zasadę równości broni.
Szósty zarzut odwołania: Sąd naruszył i błędnie zinterpretował prawo pierwotne Unii, w szczególności prawo do wolności wypowiedzi.
