[Sprawa C-68/23 1 , Finanzamt O (Bony jednego przeznaczenia)](Odesłanie prejudycjalne - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/wE - Artykuły 30a i 30b - Bony dostarczone drogą elektroniczną - Bony jednego przeznaczenia i bony różnego przeznaczenia - Karty przedpłacone lub kody przeznaczone do nabywania treści cyfrowych zawierające określenie kraju, w związku z czym rozpatrywane treści cyfrowe są dostępne jedynie we wskazanym państwie członkowskim)
(C/2024/3427)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 10 czerwca 2024 r.)
Sąd odsyłający
Bundesfinanzhof
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: M-GbR
Strona przeciwna: Finanzamt O
Sentencja
1) Artykuł 30a i art. 30b ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady (UE) 2017/2455 z dnia 5 grudnia 2017 r.,
należy interpretować w ten sposób, że:
zakwalifikowanie bonu jako "bonu jednego przeznaczenia" w rozumieniu art. 30a pkt 2 dyrektywy 2006/112 ze zmianami zależy wyłącznie od przesłanek przewidzianych w tym przepisie, w szczególności od przesłanki, zgodnie z którą miejsce świadczenia usług dla konsumentów końcowych, do którego odnosi się bon, musi być znane w chwili emisji wspomnianego bonu, i to niezależnie od okoliczności, że bon ten jest przedmiotem transferów pomiędzy podatnikami działającymi we własnym imieniu i mającymi siedzibę na terytorium państw członkowskich innych niż państwo, w którym znajdują się ci konsumenci końcowi.
2) Artykuł 30b ust. 2 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2017/2455,
należy interpretować w ten sposób, że:
odsprzedaż przez podatnika "bonów różnego przeznaczenia" w rozumieniu art. 30a pkt 3 dyrektywy 2006/112, ze zmianami, może podlegać opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem że zostanie ona zakwalifikowana jako świadczenie usług na rzecz podatnika, który w zamian za te bony dokonuje faktycznego przekazania towarów lub faktycznie świadczy usługi na rzecz konsumenta końcowego.