(C/2024/2291)Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2024 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: W. Roels, A. Ferrand, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
- stwierdzenie, że Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które ciążą na nim na mocy dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz.U. 2016, L 193, s. 1), poprzez dodanie jednostek specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji (SSPE) do wykazu przedsiębiorstw finansowych wymienionych w art. 2 ust. 5 tej dyrektywy, aby umożliwić ich wykluczenie z zakresu stosowania ograniczeń możliwości odliczania odsetek w rozumieniu art. 4 rzeczonej dyrektywy;
- obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja twierdzi, że Wielkie Księstwo Luksemburga dodało do rodzajów przedsiębiorstw finansowych wymienionych w art. 2 ust. 5 dyrektywy 2016/1164 jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji, aby umożliwić ich wykluczenie z zakresu stosowania ograniczeń możliwości odliczania odsetek w rozumieniu art. 4 tej dyrektywy.
Artykuł 4 ust. 7 dyrektywy 2016/1164 przywiduje wprawdzie możliwość wyłączenia przez państwa członkowskie przedsiębiorstw finansowych z ograniczenia możliwości odliczenia nadwyżki kosztów finansowania do celów obliczenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jednakże art. 2 ust. 5 tej dyrektyw zawiera wyczerpujący wykaz podmiotów objętych zakresem pojęcia przedsiębiorstw finansowych. Jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji nie należą do tego wykazu i nie są zatem objęte zakresem pojęcia przedsiębiorstw finansowych w rozumieniu rzeczonej dyrektywy.
