[Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności., bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Wspólna polityka w dziedzinie azylu - Dyrektywa 2011/95/UE - Przesłanki kwalifikujące do statusu uchodźcy - Artykuł 2 lit. d) - Powody prześladowania - "Przynależność do szczególnej grupy społecznej" - Artykuł 10 ust. 1 lit. d) - Akty prześladowania - Artykuł 9 ust. 1 i 2 - Związek między powodami prześladowania a aktami prześladowania lub między powodami prześladowania a brakiem ochrony przed takimi aktami - Artykuł 9 ust. 3 - Podmioty niepubliczne - Artykuł 6 lit. c) - Przesłanki ochrony uzupełniającej - Artykuł 2 lit. f) - "Poważna krzywda" - Artykuł 15 lit. a) i b) - Ocena wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej dla celów przyznania statusu uchodźcy lub statusu osoby potrzebującej ochrony uzupełniającej - Artykuł 4 - Przemoc wobec kobiet ze względu na płeć - Przemoc domowa - Zagrożenie "zbrodnią honorową"]Język postępowania: bułgarski
(C/2024/1652)
(Dz.U.UE C z dnia 4 marca 2024 r.)
Sąd odsyłający
Administrativen sad Sofia-grad
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: WS
Strona przeciwna: Intervyuirasht organ na Darzhavna agentsia za bezhantsite pri Ministerskia savet
przy udziale: Predstavitelstvo na Varhovnia komisar na Organizatsiyata na obedinenite natsii za bezhantsite v Bulgaria
Sentencja
1) Artykuł 10 ust. 1 lit. d) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony
należy interpretować w ten sposób, że:
w zależności od warunków panujących w państwie pochodzenia można przyjąć przynależność do "szczególnej grupy społecznej" - jako "powód prześladowania" mogący prowadzić do przyznania statusu uchodźcy - zarówno w odniesieniu do kobiet z tego państwa jako ogółu, jak i do bardziej ograniczonych grup kobiet posiadających wspólną dodatkową cechę.
2) Artykuł 9 ust. 3 dyrektywy 2011/95
należy interpretować w ten sposób, że:
w przypadku gdy wnioskodawca twierdzi, że obawia się prześladowania w swoim państwie pochodzenia przez podmioty niepubliczne, nie jest konieczne wykazanie związku między jednym z powodów prześladowania wymienionych w art. 10 ust. 1 tej dyrektywy a takimi aktami prześladowania, jeżeli można wykazać taki związek między jednym z tych powodów prześladowania a brakiem ochrony przed tymi aktami przez podmioty udzielające ochrony, o których mowa w art. 7 ust. 1 wspomnianej dyrektywy.
3) Artykuł 15 lit. a) i b) dyrektywy 2011/95
należy interpretować w ten sposób, że:
pojęcie "poważnej krzywdy" obejmuje rzeczywiste zagrożenie dla wnioskodawcy, że zostanie on zabity lub poddany aktom przemocy ze strony członka jego rodziny lub wspólnoty z powodu domniemanego naruszenia norm kulturowych, religijnych lub tradycyjnych, i że pojęcie to może zatem prowadzić do przyznania statusu ochrony uzupełniającej w rozumieniu art. 2 lit. g) tej dyrektywy.
