(Sprawa C-380/23, Monmorieux 1 )(C/2023/7)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 9 października 2023 r.)
Sąd odsyłający
Tribunal de première instance du Luxembourg
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: UN
Strona pozwana: État belge reprezentowane przez Ministre des Finances (ministra finansów)
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 24 convention entre la France et la Belgique tendant à éviter les doubles impositions et à établir des règles d'assistance administrative et juridique réciproque en matière d'impôts sur les revenus signée à Bruxelles le 10 mars 1964, (umowy między Francją a Belgią o unikaniu podwójnego opodatkowania i zasadach wzajemnej pomocy administracyjnej i prawnej w dziedzinie podatków dochodowych, podpisanej w Brukseli w dniu 10 marca 1964 r.) zatwierdzonej przez loi du 14 avril 1965 (ustawę z dnia 14 kwietnia 1965 r.), interpretowany w ten sposób, że w sytuacji, gdy obywatel belgijski utrzymujący, iż ma rezydencję podatkową we Francji, co jednakże kwestionują belgijskie organy podatkowe, który to obywatel wniósł, jako środek ostrożności, o wszczęcie procedury wzajemnego porozumiewania się w celu odzyskania podatku zapłaconego we Francji, belgijskie i francuskie organy podatkowe uzależniają prawo do zwrotu tego podatku od bezwarunkowego cofnięcia przez niego wniesionego do sądu belgijskiego głównego środka zaskarżenia przeciwko wydanej wobec niego w Belgii decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, narusza art. 19 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 45 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w związku z zasadą proporcjonalności, przez to, że gdyby ów obywatel nadal kwestionował w głównym postępowaniu przed belgijskim sądem opodatkowanie w Belgii, straciłby on ostatecznie prawo do odzyskania francuskiego podatku?
2) W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze, czy odpowiedź pozostanie taka sama w sytuacji, gdy aby móc odzyskać podatek zapłacony we Francji, zainteresowany, wskutek cofnięcia sądowego środka zaskarżenia zmierzającego do kwestionowania opodatkowania w Belgii, traci również prawo do korzystania ze skutecznej kontroli sądowej sankcji administracyjnych o charakterze karnym powiększających opodatkowanie, kwalifikowanych jako kary w rozumieniu europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka, a tym samym traci prawo do kontroli proporcjonalności sankcji i żądania wstrzymania wykonalności, pomimo iż te sposoby indywidualizacji kary zostały uznane zarówno przez Cour constitutionnelle (trybunał konstytucyjny), jak i przez Cour de cassation (sąd kasacyjny)?
3) W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na dwa pierwsze pytania, czy odpowiedź pozostanie taka sama w sytuacji, gdy w myśl stanowiska doktryny administracyjnej zainteresowanemu odmawia się dostępu do dokumentów dotyczących procedury wzajemnego porozumiewania się między obydwoma umawiającymi się państwami, przy czym Commission d'accès aux documents administratifs (komisja ds. dostępu do dokumentów administracyjnych) i Conseil d'État (rada stanu) konsekwentnie uznają tę odmowę za sprzeczną z art. 32 konstytucji oraz art. 4 i 6 loi du 11 avril 1994 relative à la publicité de l'administration (ustawy z dnia 11 kwietnia 1994 r. o jawności administracji)?
