(C/2023/42)Język postępowania: bułgarski
(Dz.U.UE C z dnia 9 października 2023 r.)
Sąd odsyłający
Administratiwen syd Chaskowo
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca w postępowaniu kasacyjnym: VU
Strona przeciwna: Teritoriałna direkcija Mitnica Burgas kym Agencija "Mitnici"
Pytania prejudycjalne
1. Czy art. 15 w związku z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 1 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak art. 233 ust. 1 Zakon za mitnicite (ustawy o urzędach celnych) w związku z art. 7 Zakon za administratiwnite naruszenija i nakazanija (ustawy o naruszeniach i karach administracyjnych), w których przewidziano nałożenie kary za nieumyślny przemyt w przypadku popełnienia w wyniku zaniedbania wykroczenia celnego związanego z nieprzestrzeganiem odpowiedniej formy zgłoszenia przewożonych przez granicę państwa towarów[?] Czy dopuszczalne są przepisy krajowe, które w takich przypadkach zezwalają na zakwalifikowanie naruszenia jako przemytu celnego popełnionego lekkomyślnie, czy też zamiar jest obowiązkowym elementem znamion przemytu celnego?
2. Czy art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak art. 233 ust. 1 Zakon za mitnicite w związku z art. 7 Zakon za administratiwnite naruszenija i nakazanija, w których zezwolono na nałożenie, za naruszenie objęte znamionami "przemytu celnego" i popełnione po raz pierwszy, kary tego samego rodzaju i w tej samej wysokości - a mianowicie kary "grzywny" w wysokości od 100 % do 200 % wartości celnej przedmiotu naruszenia, niezależnie od tego, czy zostało ono popełnione umyślnie, czy lekkomyślnie?
3. Czy art. 42 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak art. 233 ust. 6 Zakon za mitnicite, w których przewidziano jako dodatkową sankcję administracyjną konfiskatę (przepadek na rzecz państwa) towarów lub mienia stanowiących przedmiot naruszenia, których posiadanie nie jest zabronione? Czy przepadek przedmiotu naruszenia jest dopuszczalny w przypadkach, gdy podlegające przepadkowi mienie jest własnością osoby innej niż sprawca naruszenia?
4. Czy art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 w związku z art. 49 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi krajowemu takiemu jak art. 233 ust. 6 Zakon za mitnicite, w którym przewidziano jako sankcję dodatkową konfiskatę (przepadek na rzecz państwa) towarów lub mienia stanowiących przedmiot naruszenia, których posiadanie nie jest zabronione, wraz z nałożeniem kary "grzywny", jako nieproporcjonalną ingerencję karną w prawo własności, która jest niewspółmierna do zamierzonego zgodnego z prawem celu, w przypadkach, gdy skonfiskowane mienie będące przedmiotem naruszenia należy do sprawcy, oraz w przypadkach, gdy należy ono do osoby trzeciej innej niż sprawca - ogólnie, a w szczególności w przypadkach, gdy sprawca nie popełnił naruszenia umyślnie, lecz lekkomyślnie?
