(C/2023/1285)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 11 grudnia 2023 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Ciubotaru, C. Ehrbar i A. Spina, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Covington & Burling, Bart Van Vooren
Żądania wnoszącego odwołanie
- uchylenie zaskarżonego wyroku;
- obciążenie strony skarżącej kosztami postępowania w sprawie T-201/21 i w postępowaniu odwoławczym.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania Komisja Europejska podnosi dwa zarzuty.
Zarzut pierwszy odwołania: Sąd naruszył prawo, nie uznając zasad komitologii za istotne dla wykładni przesłanki "poważnego naruszenia procesu podejmowania decyzji przez instytucję" zawartej w art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 1 .
Zarzut pierwszy odwołania dzieli się na dwie części.
Po pierwsze, Sąd naruszył prawo, nie uznając rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 2 ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję oraz regulaminu wewnętrznego komitetów za istotne dla stosowania właściwego wyjątku dotyczącego publicznego dostępu do dokumentów przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1049/2001.
Po drugie, Sąd naruszył prawo, dokonując błędnej wykładni standardowego regulaminu wewnętrznego komitetów i rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w celu dokonania oceny, czy "ujawnienie dokumentu poważnie naruszyłoby proces podejmowania decyzji przez instytucję".
Zarzut drugi odwołania: Sąd naruszył prawo przy dokonywaniu oceny, czy "ujawnienie dokumentu poważnie naruszyłoby proces podejmowania decyzji przez instytucję" w rozumieniu art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.
Zarzut drugi odwołania dzieli się na dwie części.
Po pierwsze, Sąd zastosował niepełną ocenę argumentów przedstawionych przez Komisję w zaskarżonej decyzji, dokonując oceny, czy "ujawnienie dokumentów poważnie naruszyłoby proces podejmowania decyzji przez instytucję", uchybiając tym samym ciążącemu na nim obowiązkowi uzasadnienia.
Po drugie, Sąd nie zastosował prawidłowych kryteriów prawnych i pominął ocenę istotnych czynników jako części zbioru zgodnych poszlak.