(Sprawy połączone C-524/21 i C-525/21 1 , Agentia Judeteana de Ocupare a Fortei de Munca Ilfov i in.)[Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Ochrona pracowników najemnych na wypadek niewypłacalności pracodawcy - Dyrektywa 2008/94/WE - Przejmowanie przez instytucje gwarancyjne roszczeń pracowników z tytułu zaległego wynagrodzenia - Ograniczenie obowiązku wypłat należności przez instytucje gwarancyjne do roszczeń z tytułu wynagrodzenia za okres trzech miesięcy poprzedzających dzień wszczęcia postępowania upadłościowego lub następujących po nim - Stosowanie terminu przedawnienia - Odzyskiwanie wypłat nienależnie dokonanych przez instytucję gwarancyjną - Warunki]
Język postępowania: rumuński
(2023/C 127/11)
(Dz.U.UE C z dnia 11 kwietnia 2023 r.)
Sąd odsyłający
Curtea de Apel Bucureęti
Strony w postępowaniu głównym
Strony skarżące: IG (C-524/21), Agentia Municipala pentru Ocuparea Fortei de Munca Bucureęti (C-525/21)
Strony pozwane: Agentia Judeteana de Ocupare a Fortei de Munca Ilfov (C-524/21), IM (C-525/21)
Sentencja
1) Artykuł 1 ust. 1 i art. 2 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy
należy interpretować w ten sposób, że:
nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które przewiduje, że datą referencyjną dla ustalenia okresu uprawniającego do wypłaty należności przez instytucję gwarancyjną w celu zaspokojenia roszczeń pracowników z tytułu zaległego wynagrodzenia jest data wszczęcia zbiorowego postępowania upadłościowego wobec pracodawcy tych pracowników.
2) Artykuł 3 akapit drugi i art. 4 ust. 2 dyrektywy 2008/94
należy interpretować w ten sposób, że:
nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które ogranicza wypłatę przez instytucję gwarancyjną należności w celu zaspokojenia roszczeń pracowników z tytułu zaległego wynagrodzenia do trzech miesięcy mieszczących się w okresie referencyjnym rozpoczynającym się trzy miesiące przed dniem wszczęcia zbiorowego postępowania upadłościowego wobec pracodawcy tych pracowników i kończącym się trzy miesiące bezpośrednio następujące po tym dniu.
3) Artykuł 12 lit. a) dyrektywy 2008/94
należy interpretować w ten sposób, że:
że przyjęte przez państwo członkowskie przepisy przewidujące odzyskiwanie przez instytucję gwarancyjną od pracownika kwot wypłaconych takiemu pracownikowi po upływie ogólnego terminu przedawnienia w celu zaspokojenia roszczeń z tytułu zaległego wynagrodzenia, w braku jakiegokolwiek działania lub zaniechania, które można przypisać danemu pracownikowi, nie mogą stanowić środków koniecznych w celu uniknięcia nadużyć w rozumieniu tego przepisu.
4) Dyrektywę 2008/94, w świetle zasad równoważności i skuteczności,
należy interpretować w ten sposób, że:
stoi ona na przeszkodzie stosowaniu uregulowania podatkowego państwa członkowskiego w celu odzyskiwania od pracowników kwot nienależnie uiszczonych przez instytucję gwarancyjną w celu zaspokojenia roszczeń z tytułu zaległego wynagrodzenia, wraz z odsetkami i karami za zwłokę, za okresy niewłączone do okresu referencyjnego przewidzianego przez ustawodawstwo tego państwa, wskazanych w pytaniach pierwszym i drugim, lub dochodzonych poza ogólnym okresem przedawnienia, jeżeli:
- warunki odzyskiwania należności przewidziane w tym uregulowaniu krajowym są mniej korzystne dla pracowników niż warunki odzyskiwania świadczeń należnych na podstawie przepisów krajowych z zakresu prawa ochrony socjalnej lub
- stosowanie rozpatrywanego uregulowania krajowego czyni niemożliwym lub nadmiernie utrudnionym dla zainteresowanych pracowników żądanie wypłaty należnych kwot przez instytucję gwarancyjną w celu zaspokojenia roszczeń z tytułu zaległego wynagrodzenia lub też zapłaty odsetek i kar za zwłokę, przewidzianych we wspomnianym uregulowaniu krajowym, wpływa na ochronę przyznaną pracownikom zarówno w dyrektywie 2008/94, jak i w przepisach krajowych wykonujących tę dyrektywę, w szczególności poprzez naruszenie minimalnego poziomu ochrony przewidzianego w art. 4 ust. 2 wspomnianej dyrektywy.
