[Odesłanie prejudycjalne - Polityka handlowa - Rozporządzenie (WE) nr 2271/96 - Ochrona przed skutkami eksterytorialnego stosowania ustawodawstwa przyjętego przez państwo trzecie - Środki ograniczające podjęte przez Stany Zjednoczone Ameryki wobec Iranu - Sankcje wtórne nałożone przez to państwo trzecie, uniemożliwiające osobom utrzymywanie poza jego terytorium stosunków handlowych z niektórymi przedsiębiorstwami irańskimi - Zakaz zastosowania się do takiego ustawodawstwa - Skorzystanie z prawa do zwykłego wypowiedzenia]Język postępowania: niemiecki
(2022/C 84/09)
(Dz.U.UE C z dnia 21 lutego 2022 r.)
Sąd odsyłający
Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Bank Melli Iran
Strona pozwana: Telekom Deutschland GmbH
Sentencja
1) Artykuł 5 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (WE) nr 2271/96 z dnia 22 listopada 1996 r. zabezpieczającego przed skutkami eksterytorialnego stosowania ustawodawstwa przyjętego przez państwo trzecie oraz działaniami opartymi na nim lub z niego wynikającymi, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 37/2014 z dnia 15 stycznia 2014 r. oraz rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2018/1100 z dnia 6 czerwca 2018 r. zmieniającym załącznik do rozporządzenia nr 2271/96, należy interpretować w ten sposób, że zakazuje on osobom określonym w art. 11 rozporządzenia nr 2271/96, w zmienionym brzmieniu, zastosowania się do wymogów lub zakazów przewidzianych w przepisach prawnych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, nawet w braku polecenia ze strony organów administracyjnych lub sądowych państw trzecich, które przyjęły te przepisy prawne, mającego na celu zapewnienie ich poszanowania.
2) Artykuł 5 akapit pierwszy rozporządzenia nr 2271/96, zmienionego rozporządzeniem nr 37/2014 oraz rozporządzeniem delegowanym 2018/1100, należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by osoba określona w art. 11 tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, która nie dysponuje upoważnieniem w rozumieniu art. 5 akapit drugi wspomnianego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, mogła wypowiedzieć umowy zawarte z osobą ujętą w "wykazie wyraźnie wskazanych obywateli krajowych oraz osób, których aktywa zostały zablokowane" (Specially Designated Nationals and Blocked Persons List), bez podania uzasadnienia takiego wypowiedzenia. Niemniej jednak art. 5 akapit pierwszy tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, wymaga, by w ramach procesu cywilnego dotyczącego zarzucanego naruszenia zakazu ustanowionego w tym przepisie - jeżeli ogół dowodów, którymi dysponuje sąd krajowy, wskazuje prima facie, że osoba określona w art. 11 rozporządzenia nr 2271/96, w zmienionym brzmieniu, nie dysponując upoważnieniem w tym względzie, zastosowała się do przepisów prawnych określonych w załączniku do tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu - to do tej osoby należało wykazanie w sposób wymagany prawem, iż jej zachowanie nie miało na celu zastosowania się do wspomnianych przepisów prawnych.
3) Rozporządzenie nr 2271/96, zmienione rozporządzeniem nr 37/2014 oraz rozporządzeniem delegowanym 2018/1100, a w szczególności jego art. 5 i 9, w związku z art. 16 i art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ono na przeszkodzie stwierdzeniu nieważności wypowiedzenia umów dokonanego przez osobę określoną w art. 11 tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, w celu zastosowania się do wymogów lub zakazów opartych na przepisach prawnych określonych w załączniku do wspomnianego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, mimo że nie dysponuje ona upoważnieniem w rozumieniu art. 5 akapit drugi tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, o ile to stwierdzenie nieważności nie wywołuje nieproporcjonalnych skutków dla tej osoby w świetle celów rozporządzenia nr 2271/96, w zmienionym brzmieniu, obejmujących ochronę ustanowionego porządku prawnego oraz interesów Unii Europejskiej w ogólności. W ramach tego badania proporcjonalności należy wyważyć dążenie do osiągnięcia tych celów, któremu służy stwierdzenie nieważności wypowiedzenia umów naruszającego zakaz przewidziany w art. 5 akapit pierwszy tego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu, oraz prawdopodobieństwo, że zainteresowana osoba byłaby narażona na straty gospodarcze, a także ich rozmiar w przypadku, gdyby osoba ta nie mogła zakończyć stosunków handlowych z osobą ujętą w wykazie osób objętych rozpatrywanymi sankcjami wtórnymi wynikającymi z przepisów prawnych określonych w załączniku do wspomnianego rozporządzenia, w zmienionym brzmieniu.
