Język postępowania: angielski(2022/C 472/36)
(Dz.U.UE C z dnia 12 grudnia 2022 r.)
Sąd odsyłający
High Court (Irlandia)
Strony w postępowaniu głównym
Wnioskodawca: Dublin 8 Residents Association
Druga strona postępowania: An Bord Pleanala, Irelandia i Attorney General
Strona zawiadamiana: DBTR-SCR1 Fund, subfundusz CWTC Multi-Family ICAV
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 11 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/92/UE 1 w związku z art. 47 karty praw podstawowych lub art. 9 ust. 2-4 konwencji z Aarhus zatwierdzonej w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2005/370/WE 2 skutkuje tym, że jeżeli ekologiczna organizacja pozarządowa spełnia kryterium legitymacji procesowej określone w tym przepisie, wówczas należy uznać, iż dysponuje ona dostateczną zdolnością do skorzystania ze środka prawnego, niezależnie od ogólnej zasady prawa krajowego obowiązującej w państwie członkowskim, uniemożliwiającej wszczynanie postępowania sądowego stowarzyszeniom nieposiadającym osobowości prawnej?
2) Jeżeli art. 11 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/92/UE w związku z art. 47 karty praw podstawowych lub art. 9 ust. 2-4 konwencji z Aarhus zatwierdzonej w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2005/370/WE nie ma skutku określonego w pytaniu pierwszym w okolicznościach ogólnych, to czy ma taki skutek w okolicznościach, w których prawo krajowe danego państwa członkowskiego stanowi, że organizacja pozarządowa spełniająca kryterium na potrzeby legitymacji procesowej przewidziane w art. 1 ust. 2 lit. e) tej dyrektywy zyskuje tym samym zdolność do skorzystania ze środka prawnego?
3) Jeżeli art. 11 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/92/UE w związku z art. 47 karty praw podstawowych lub art. 9 ust. 2-4 konwencji z Aarhus zatwierdzonej w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2005/370/WE nie ma skutku określonego w pytaniu pierwszym w okolicznościach ogólnych, to czy ma taki skutek w okolicznościach, w których prawo krajowe danego państwa członkowskiego lub procedury przyjęte przez organ właściwy danego państwa członkowskiego pozwalają ekologicznej organizacji pozarządowej, która w innym kontekście w świetle prawa krajowego nie miałaby zdolności prawnej, na udział w administracyjnym etapie procedury wydawania zgody na inwestycję?
4) Jeżeli art. 11 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/92/UE w związku z art. 47 karty praw podstawowych lub art. 9 ust. 2-4 konwencji z Aarhus zatwierdzonej w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2005/370/WE nie ma skutku określonego w pytaniu pierwszym w okolicznościach ogólnych, to czy ma taki skutek wówczas, gdy z określonych ustawą danego państwa członkowskiego warunków umożliwiających zakwalifikowanie organizacji pozarządowej dla celów art. 1 ust. 2 lit. e) wynika, że okres istnienia organizacji pozarządowej wymagany dla takiego zakwalifikowania jest dłuższy niż ustawowy okres rozstrzygania wniosku o zgodę na inwestycję, co skutkuje tym, iż nieposiadająca osobowości prawnej organizacja pozarządowa utworzona w reakcji na konkretny wniosek dotyczący zagospodarowania przestrzennego nigdy nie będzie kwalifikować się dla celów przepisów wdrażających art. 1 ust. 2 lit. e)?
5) Czy art. 11 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/92/UE interpretowany w świetle zasad pewności prawa lub skuteczności lub w związku z art. 47 karty praw podstawowych lub art. 9 ust. 2-4 konwencji z Aarhus zatwierdzonej w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2005/370/WE skutkuje tym, że wynikające z przepisu krajowego prawa proceduralnego obowiązującego w państwie członkowskim uprawnienie dyskrecjonalne, które zezwala na wstąpienie w miejsce stowarzyszenia nieposiadającego osobowości prawnej wnioskodawcy lub wnioskodawców będących członkami tego stowarzyszenia, należy wykonywać w taki sposób, aby nadać pełną skuteczność prawu dostępu do skutecznego środka prawnego, a takie wstąpienie w miejsce strony nie mogło zostać uniemożliwione wyłącznie ze względu na zasadę prawa krajowego dotyczącą przedawnienia możliwości wszczęcia postępowania?
6) Jeżeli art. 11 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/92/UE interpretowany w świetle zasad pewności prawa lub skuteczności lub w związku z art. 47 karty praw podstawowych lub art. 9 ust. 2-4 konwencji z Aarhus zatwierdzonej w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2005/370/WE nie ma skutku określonego w pytaniu piątym w okolicznościach ogólnych, to czy ma taki skutek - szczególnie w świetle zasady skuteczności - w sytuacji, gdy pierwotny wnioskodawca wszczął postępowanie w terminie określonym przez prawo krajowe, a podstawy zaskarżenia realizowanego w ramach prawa dostępu do środka prawnego przez wnioskodawcę wstępującego w jego miejsce nie uległy zmianie?
7) Jeżeli art. 11 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/92/UE interpretowany w świetle zasad pewności prawa lub skuteczności lub w związku z art. 47 karty praw podstawowych lub art. 9 ust. 2-4 konwencji z Aarhus zatwierdzonej w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2005/370/WE nie ma skutku określonego w pytaniu piątym w okolicznościach ogólnych, to czy ma taki skutek wówczas, gdy prawo krajowe danego państwa członkowskiego dotyczące stosowania terminów przedawnienia w takich sytuacjach jest niejasne lub wewnętrznie sprzeczne, w związku z czym wnioskodawca przed wszczęciem postępowania nie może polegać na pewności prawa co do możliwości wstąpienia innych osób w miejsce strony?
