Język postępowania: francuski(2022/C 294/60)
(Dz.U.UE C z dnia 1 sierpnia 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Evgeny Borisovich Zubitskiy (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci P. Zeller i D. Reingewirtz)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie, że art. 1 ust. 2 decyzji Rady (WPZIB) 2022/329 z dnia 25 lutego 2022 r. 1 , w zakresie, w jakim dodaje kryteria f) i g) do art. 2 ust. 1 decyzji 2014/145/WPZiB, jest niezgodny z prawem i nie ma zastosowania w odniesieniu do E. Borisovicha Zubitskiego;
- stwierdzenie nieważności rozporządzenia (UE) 2022/581 z dnia 8 kwietnia 2022 r. 2 . w części dotyczącej E. Borisovicha Zubitskiego (załącznik I do rozporządzenia (UE) 269/2014 ze zmianami - poz. 913;
- obciążenie Rady całością kosztów postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy, dotyczący zarzutu niezgodności z prawem art. 2 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2022/329 z dnia 25 lutego 2022 r. oraz w konsekwencji braku podstawy prawnej w zakresie, w jakim dodaje on kryteria f) i g) do decyzji (WPZiB) 2014/145 z dnia 17 marca 2014 r. ze zmianami.
2. Zarzut drugi, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia rozporządzenia (UE) 2022/581 z dnia 8 kwietnia 2022 r. w części dotyczącej skarżącego oraz w konsekwencji naruszenia art. 296 TFUE.
3. Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa oraz w konsekwencji naruszenia art. 215 TFUE w zakresie, w jakim przyjęcie rozporządzenia (UE) nr 2022/581 z dnia 8 kwietnia 2022 r. - w części dotyczącej skarżącego - nie jest konieczne w celu wykonania decyzji przyjętych na podstawie art. 29 TFUE, a w szczególności decyzji (WPZiB) 2022/329 z dnia 25 lutego 2022 r.
4. Zarzut czwarty, dotyczący oczywistego błędu w ocenie, jako że nie zostały spełnione w odniesieniu do skarżącego elementy konstytutywne kryteriów f) i g) z decyzji (WPZiB) 2022/329 z dnia 25 lutego 2014 r., podstawy przyjęcia rozporządzenia (UE) 2022/581 z dnia 8 kwietnia 2022 r.
5. Zarzut piąty, dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych polegającego na tym, że rzekome dowody, na których podstawie Rada przyjęła rozporządzenie (UE) 2022/581 z dnia 8 kwietnia 2022 r., w odniesieniu do skarżącego:
i) opierają się wyłącznie na informacjach, niekiedy starszych niż pięć lat, pochodzących z witryn internetowych (z których część, w szczególności rucompromat, nie są w żadnej mierze obiektywne) oraz ii) podają - niektóre z nich - fałszywy stan faktyczny.
6. Zarzut szósty, dotyczący naruszenia praw podstawowych skarżącego polegającego na tym, że rozporządzenie (UE) 2022/581 z dnia 8 kwietnia 2022 r. w części dotyczącej skarżącego stanowi nieuzasadnione i nieproporcjonalne naruszenie jego praw podstawowych, do których należą prawo własności, zapisane w art. 17 karty praw podstawowych, oraz wolność prowadzenia działalności gospodarczej, zapisana w jej art. 16.
