Język postępowania: polski(2022/C 284/17)
(Dz.U.UE C z dnia 25 lipca 2022 r.)
Sąd odsyłający
Sąd Apelacyjny w Krakowie
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: "R" S.A.
Strona pozwana: AW "T" sp. z o.o.
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 19 ust. l akapit drugi, art. 2, art. 4 ust. 3 oraz art. 6 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) w zw. z art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (KPP) i z art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że zezwala ona sądowi krajowemu na niezastosowanie obowiązującego na mocy prawa krajowego, w tym rangi konstytucyjnej, orzeczenia sądu konstytucyjnego, o ile orzeczenie to wyłącza badanie przez sąd krajowy, czy - z uwagi na sposób powołania sędziów - organ sądowy jest sądem niezawisłym, bezstronnym i ustanowionym uprzednio z mocy ustawy w rozumieniu prawa Unii Europejskiej?
2) Czy art. 19 ust. l akapit drugi, art. 2, art. 4 ust. 3 oraz art. 6 ust. 3 TUE w zw. z art. 47 KPP i z art. 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu przyjętemu przez Państwo Członkowskie: a/ zakazującemu sądowi krajowemu oceny zgodności z prawem powołania sędziego, a w konsekwencji badania, czy organ sądowy jest sądem w rozumieniu prawa Unii Europejskiej oraz b / przewidującemu odpowiedzialność dyscyplinarną sędziego za czynności orzecznicze związane z przedmiotowym badaniem?
3) Czy art. 19 ust. l akapit drugi, art. 2, art. 4 ust.3 oraz art. 6 ust. 3 TUE w zw. z art. 47 KPP i z art. 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sąd powszechny spełniający wymogi stawiane sądowi w rozumieniu przepisów unijnych, nie jest związany wyrokiem sądu ostatniej instancji - w składzie którego zasiadają członkowie powołani na urząd sędziego z rażącym naruszeniem prawa krajowego regulującego postępowanie nominacyjne na urząd Sędziego Sądu Najwyższego, skutkiem czego sąd ten nie spełnia wymogu sądu niezawisłego, bezstronnego, ustanowionego uprzednio na mocy ustawy i zapewniającego jednostkom skuteczną ochronę prawną - wydanym na skutek nadzwyczajnego środka zaskarżenia (skargi nadzwyczajnej), uchylającym prawomocne orzeczenie i przekazującym sprawę sądowi powszechnemu do ponownego rozpoznania?
4) W razie udzielenia pozytywnej odpowiedzi na pytanie trzecie - czy art. 19 ust. l akapit drugi, art. 2, art. 4 ust. 3 oraz art. 6 ust. 3 TUE w zw. z art. 47 KPP i z art. 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że brak związania oznacza, iż
- orzeczenie wydane przez sąd ostatniej instancji, ustanowiony w sposób opisany w pkt 3, nie jest orzeczeniem w sensie prawnym (jest orzeczeniem nieistniejącym) w rozumieniu przepisów prawa Unii Europejskiej, a oceny w tym zakresie może dokonać sąd powszechny spełniający wymogi stawiane sądowi w rozumieniu przepisów unijnych,
- czy też orzeczenie wydane przez sąd ostatniej instancji, ustanowiony w sposób opisany w pkt 3, jest orzeczeniem istniejącym, ale sąd powszechny rozpoznający ponownie sprawę jest uprawniony i zobligowany do odmowy zastosowania przepisów prawa krajowego dotyczących konsekwencji tego orzeczenia, w zakresie niezbędnym dla zapewnienia jednostkom skutecznej ochrony prawnej?
