[Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Zasada równoważności - Zasada skuteczności - Postępowanie w przedmiocie zajęcia egzekucyjnego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką - Nieuczciwy charakter warunku ustalającego nominalną stopę odsetek za zwłokę oraz warunku dotyczącego natychmiastowej wymagalności, które są zawarte w umowie kredytu - Powaga rzeczy osądzonej i prekluzja - Utrata możliwości powołania się przed sądem na nieuczciwy charakter warunku umowy - Uprawnienie do przeprowadzenia kontroli z urzędu przysługujące sądowi krajowemu]Język postępowania: hiszpański
(2022/C 266/02)
(Dz.U.UE C z dnia 11 lipca 2022 r.)
Sąd odsyłający
Audiencia Provincial de Zaragoza
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: MA
Strona pozwana: Ibercaja Banco, SA
przy udziale: PO
Sentencja
1) Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, które ze względu na skutek powagi rzeczy osądzonej i prekluzji nie pozwalają ani sądowi na zbadanie z urzędu nieuczciwego charakteru warunków umownych w ramach postępowania w przedmiocie egzekucji wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, ani konsumentowi, po upływie terminu do wniesienia powództwa przeciwegzekucyjnego, na podniesienie nieuczciwego charakteru tych warunków w tym postępowaniu lub w późniejszym postępowaniu z powództwa o ustalenie, w przypadku gdy wspomniane warunki były już przedmiotem, przy wszczęciu postępowania w przedmiocie egzekucji wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, badania z urzędu przez sąd ich potencjalnie nieuczciwego charakteru, ale orzeczenie sądowe zezwalające na egzekucję wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie zawiera żadnego uzasadnienia, choćby zwięzłego, świadczącego o istnieniu tego badania, ani nie wskazuje, że ocena dokonana przez sąd w wyniku tego badania nie będzie już mogła zostać podważona w przypadku niewniesienia powództwa przeciwegzekucyjnego we wspomnianym terminie.
2) Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, które nie zezwalają sądowi krajowemu, działającemu z urzędu lub na wniosek konsumenta, zbadać potencjalnie nieuczciwego charakteru warunków umownych w sytuacji, gdy zabezpieczenie hipoteczne zostało zrealizowane, nieruchomość obciążona hipoteką została sprzedana, a prawo własności w odniesieniu do nieruchomości będącej przedmiotem danej umowy zostało przeniesione na osobę trzecią, pod warunkiem, że konsument, którego nieruchomości dotyczyło postępowanie w przedmiocie egzekucji wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, może dochodzić swoich praw w późniejszym postępowaniu w celu uzyskania naprawienia, zgodnie z tą dyrektywą, skutków finansowych wynikłych ze stosowania nieuczciwych warunków umownych.
