Język postępowania: niemiecki(2022/C 138/18)
(Dz.U.UE C z dnia 28 marca 2022 r.)
Sąd odsyłający
Hessischen Verwaltungsgerichtshofs
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: TE, RU, reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego TE
Strona przeciwna: Stadt Frankfurt am Main
Pytania prejudycjalne
1) Czy § 38a ust. 1 Gesetz über den Aufenthalt, die Erwerbstätigkeit und die Integration von Ausländern im Bundesgebiet (Aufenthaltsgesetz) [ustawy o pobycie, działalności zarobkowej i integracji cudzoziemców na terytorium federalnym (ustawy o pobycie), zwanej dalej "AufenthG)"], który zgodnie z prawem krajowym wykłada się w ten sposób, że rezydent długoterminowy, który zmienia państwo pobytu, musi posiadać status rezydenta długoterminowego w pierwszym państwie członkowskim również w momencie odnowienia dokumentu pobytowego, jest zgodny z przepisami art. 14 i nast. dyrektywy 2003/109/WE 1 , zwanej dalej "dyrektywą 2003/109", które stanowią jedynie, że rezydent długoterminowy ma prawo do zamieszkiwania na terytorium państw członkowskich innych niż państwo, które przyznało mu status rezydenta długoterminowego, na okres przekraczający trzy miesiące, jeżeli spełnione są warunki określone w rozdziale III tej dyrektywy?
2) Czy zgodnie z przepisami art. 14 i nast. dyrektywy 2003/109 organ do spraw cudzoziemców rozpoznający wniosek o odnowienie dokumentu pobytowego na podstawie § 38a ust. 1 AufenthG, jeżeli spełnione są pozostałe warunki odnowienia z ograniczonym okresem ważności i cudzoziemiec w szczególności posiada stałe i regularne dochody, jest uprawniony do ustalenia ze skutkiem w postaci utraty przez cudzoziemca prawa do pobytu, że cudzoziemiec ten w międzyczasie, a więc po przeprowadzeniu się do drugiego państwa członkowskiego, utracił status prawny rezydenta długoterminowego w pierwszym państwie członkowskim zgodnie z art. 9 ust. 4 pkt 2 dyrektywy 2003/109? Czy stan istotny dla rozstrzygnięcia określa się na moment ostatniej decyzji organu, ewentualnie ostatniego orzeczenia sądu?
3) W przypadku odpowiedzi przeczącej na pytania pierwsze i drugie:
Czy na rezydencie długoterminowym spoczywa ciężar dowodu co do tego, że przysługujące mu prawo do pobytu rezydenta długoterminowego w pierwszym państwie członkowskim nie wygasło?
W przypadku odpowiedzi przeczącej: czy sąd lub organ krajowy są uprawnione do badania, czy wygasł wydany rezydentowi długoterminowemu dokument pobytowy z nieograniczonym okresem ważności, czy też byłoby to sprzeczne z wynikającą z prawa Unii zasadą wzajemnego uznawania decyzji organów?
4) Czy obywatelce państwa trzeciego posiadającej dokument pobytowy dla rezydentów długoterminowych z nieograniczonym okresem ważności, która wjechała do Niemiec z Włoch i która ma stałe i regularne dochody, można zarzucić, że nie przedstawiła dowodu potwierdzającego posiadanie odpowiednich warunków mieszkaniowych, chociaż Niemcy nie skorzystały z upoważnienia zawartego w art. 15 ust. 4 akapit drugi dyrektywy 2003/109, a skierowanie tej obywatelki państwa trzeciego do mieszkania socjalnego było konieczne tylko dlatego, że dopóki nie posiada ona żadnego dokumentu pobytowego zgodnie z § 38a AufenthG, to nie jest jej wypłacany zasiłek na dziecko?
