Art. 7 ust. 1 protokołu 1 do wstępnej umowy o partnerstwie gospodarczym ("UPG") między Wybrzeżem Kości Słoniowej a Unią Europejską ("Unia") 1 , umożliwia eksporterom w Unii uznawanie materiałów pochodzących z:- innych państw Afryki Zachodniej 2 korzystających z bezcłowego i bezkontyngentowego dostępu do rynku Unii Europejskiej;
- innych państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku ("AKP"), które stosowały UPG przynajmniej tymczasowo; lub
- krajów i terytoriów zamorskich Unii ("KTZ");
za materiały pochodzące z Unii, jeżeli są włączone do produktu wytworzonego w Unii i wywiezionego do Wybrzeża Kości Słoniowej w ramach UPG, z zastrzeżeniem innych warunków ustanowionych w art. 7.
W art. 7 ust. 2 protokołu 1 zezwolono eksporterom w Unii, aby obróbkę lub przetwarzanie dokonane w innych państwach AKP, które stosowały UPG przynajmniej tymczasowo, lub w KTZ uznawali za dokonane w Unii na produkcie wytworzonym w Unii i wywiezionym do Wybrzeża Kości Słoniowej w ramach UPG, z zastrzeżeniem innych warunków ustanowionych w art. 7.
Unia zawarła umowy lub uzgodnienia o współpracy administracyjnej z państwami AKP stosującymi UPG, z KTZ oraz z państwami Afryki Zachodniej korzystającymi z ogólnego systemu preferencji UE, które spełniają niezbędne warunki. Komisja Europejska przekazała Wybrzeżu Kości Słoniowej szczegółowe informacje o takich umowach lub uzgodnieniach. Unia spełniła w związku z tym wymogi administracyjne określone w art. 7 ust. 3 protokołu 1.
Kumulację przewidzianą w art. 7 protokołu 1 można zatem stosować w Unii od dnia 1 stycznia 2022 r. w następujący sposób:
Kumulację przewidzianą w art. 7 ust. 2 protokołu 1 można stosować wobec następujących krajów:
- Państwa AKP objęte UPG i stosujące UPG:
- CARIFORUM: Antigua i Barbuda; Wspólnota Bahamów; Barbados; Belize; Wspólnota Dominiki; Republika Dominikańska; Grenada; Gujana; Jamajka; Saint Kitts i Nevis; Saint Lucia; Saint Vincent i Grenadyny; Republika Surinamu oraz Republika Trynidadu i Tobago;
- Region Afryki Środkowej: Republika Kamerunu;
- Region Afryki Wschodniej i Południowej: Związek Komorów, Republika Madagaskaru; Republika Mauritiusu; Republika Seszeli i Republika Zimbabwe;
- Południowoafrykańska Wspólnota Rozwoju: Królestwo Eswatini, Królestwo Lesotho, Republika Botswany, Republika Mozambiku, Republika Namibii i Republika Południowej Afryki.
- Region Pacyfiku: Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei, Republika Wysp Fidżi, Samoa i Wyspy Salomona.
- Region Afryki Zachodniej: Republika Ghany.
- KTZ:
- Aruba, Bonaire, Curaçao, Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne, Grenlandia, Nowa Kaledonia i terytoria zależne, Polinezja Francuska, Saba, Saint-Barthélemy, Saint-Pierre i Miquelon, Sint Eustasius, Sint Maarten, Wyspy Wallis i Futuna.
Kumulację pochodzenia przewidzianą w art. 7 ust. 1 protokołu 1 można stosować wobec następujących krajów, oprócz krajów wymienionych powyżej:
- Region Afryki Zachodniej (kraje korzystające z systemu GSP): Benin, Burkina Faso, Gambia, Gwinea Bissau, Liberia, Mali, Mauretania, Niger, Nigeria, Republika Gwinei, Republika Zielonego Przylądka, Senegal, Sierra Leone i Togo.
Niniejsze powiadomienie zostaje opublikowane zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. b) protokołu 1 do wstępnej UPG między Wybrzeżem Kości Słoniowej a UE.
1 Decyzja nr 2/2019 komitetu UPG ustanowionego na mocy Wstępnej umowy o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony z dnia 2 grudnia 2019 r. w sprawie przyjęcia protokołu nr 1 dotyczącego definicji pojęcia "produkty pochodzące" oraz metod współpracy administracyjnej (Dz.U. L 49 z 21.2.2020, s. 1).
2 Benin, Burkina Faso, Gambia, Ghana, Gwinea Bissau, Liberia, Mali, Mauretania, Niger, Nigeria, Republika Zielonego Przylądka, Senegal, Sierra Leone i Togo.
