Język postępowania: włoski(2021/C 401/11)
(Dz.U.UE C z dnia 4 października 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: Michele Vendrame (Wenecja, Włochy) (przedstawiciel: adwokat R. Sciaudone)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 26 kwietnia 2021 r. (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją"), w której Komisja, potwierdzając poprzednią decyzję odmowną z dnia 3 marca 2021 r., oddaliła wniosek skarżącej o udzielenie dostępu do sprawozdania końcowego wraz z załącznikami, sporządzonego przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w następstwie zakończenia dochodzenia OC/2019/0766;
- nakazanie Komisji przedłożenia sprawozdania OLAF-u wraz z załącznikami; oraz
- obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy, dotyczący błędnej interpretacji konsekwencji wynikających z dostępu do sprawozdania OLAF-u.
W tym względzie skarżąca podnosi, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji, ponieważ sprawozdanie OLAF-u nie mogło, w świetle art. 10 ust. 1 i art. 2 ust. 4 rozporządzenia nr 1049/2001 1 , zostać udostępnione w "domenie publicznej".
2. Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001.
W tym względzie skarżąca podnosi, że strona pozwana naruszyła art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001 w świetle wykładni nadanej mu w orzecznictwie, zgodnie z którą w sytuacji, gdy adresat sprawozdania OLAF-u zamierza przyjąć akty niekorzystne dla osób zainteresowanych, osoby te mają prawo dostępu do rzeczonego sprawozdania.
3. Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001 oraz zasady proporcjonalności.
W tym względzie skarżąca podnosi, że nigdy nie wnioskowała o przekazanie danych osobowych osób fizycznych, w związku z czym ewentualne dane osobowe, które mogą znajdować się w sprawozdaniu, mogą być chronione w drodze powszechnie stosowanej praktyki zaczernienia.
4. Zarzut czwarty, dotyczący błędnego zastosowania i interpretacji art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001.
W tym względzie skarżąca podnosi, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji, ponieważ pozwana nie zbadała, czy w praktyce możliwe jest przyznanie dostępu częściowego.
5. Zarzut piąty, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia.
W tym względzie skarżąca podnosi, że pozwana nie przedstawiła żadnego uzasadnienia dla zastosowania wyjątku przewidzianego w art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 1049/2001.
6. Zarzut szósty, dotyczący błędnego wykluczenia interesu publicznego w ujawnieniu informacji.
W tym względzie skarżąca podnosi, że pozwana błędnie zinterpretowała prawo do obrony jako interes jedynie strony, nie biorąc pod uwagę, że prawo do obrony jest kamieniem węgielnym państwa prawa i jako takie zapewnia bezpieczeństwo i ochronę społeczności, a nie tylko wyizolowanej jednostki.
