[Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 56 TFUE - Stosowanie - Sytuacja o charakterze wyłącznie wewnętrznym - Dyrektywa 2000/31/WE - Artykuł 2 lit. a) - Pojęcie "usług społeczeństwa informacyjnego" - Artykuł 3 ust. 2 i 4 - Artykuł 4 - Stosowanie - Dyrektywa 2006/123/WE - Usługi - Rozdziały III (Swoboda przedsiębiorczości dla usługodawców) i IV (Swobodny przepływ usług) - Stosowanie - Artykuł 9 i 10 - Dyrektywa (UE) 2015/1535 - Artykuł 1 ust. 1 lit. e) i f) - Pojęcie "zasady dotyczącej usług" - Pojęcie "przepisów technicznych" - Artykuł 5 ust. 1 - Brak uprzedniego powiadomienia - Skuteczność - Działalność polegająca na umożliwieniu nawiązywania za pośrednictwem aplikacji na smartfony kontaktów między osobami chcącymi przebyć trasę miejską a kierowcami taksówek posiadającymi zezwolenie - Kwalifikacja - Uregulowanie krajowe, które poddaje tę działalność systemowi uprzedniego zezwolenia]Język postępowania: rumuński
(2021/C 35/09)
(Dz.U.UE C z dnia 1 lutego 2021 r.)
Sąd odsyłający
Tribunalul Bucureș ti
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Star Taxi App SRL
Strona przeciwna: Unitatea Administrativ Teritorială Municipiul Bucureș ti prin Primar General, Consiliul General al Municipiului Bucureș ti
Przy udziale: IB, Camera Naț ională a Taximetriș tilor din România, D'Artex Star SRL, Auto Cobălcescu SRL, Cristaxi Service SRL
Sentencja
Artykuł 4 dyrektywy 2000/31 należy interpretować w ten sposób, że nie ma on zastosowania do uregulowania państwa członkowskiego, które uzależnia świadczenie usługi pośrednictwa, której przedmiotem jest umożliwienie nawiązywania za pomocą aplikacji na smartfony, za wynagrodzeniem, kontaktów między osobami chcącymi przebyć trasę miejską a kierowcami taksówek posiadającymi zezwolenie i która podlega kwalifikacji jako "usługa społeczeństwa informacyjnego" w rozumieniu art. 2 lit. a) dyrektywy 2000/31, który odsyła do art. 1 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2015/1535, od uzyskania uprzedniego zezwolenia, co jest już wymagane od innych podmiotów świadczących usługi rezerwacji taksówek.
Artykuł 9 i 10 dyrektywy 2006/123 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które uzależnia świadczenie usługi pośrednictwa, której przedmiotem jest umożliwienie nawiązywania za pomocą aplikacji na smartfony, za wynagrodzeniem, kontaktów między osobami chcącymi przebyć trasę miejską a kierowcami taksówek posiadającymi zezwolenie, od uzyskania uprzedniego zezwolenia na wykonywanie ich działalności, jeżeli warunki uzyskania tego zezwolenia nie odpowiadają wymogom przewidzianym w tych artykułach, w szczególności ze względu na ustanowienie obowiązków technicznych nieodpowiednich dla danej usługi, co podlega zweryfikowaniu przez sąd krajowy.