W dniu 9 lipca 2021 r. do Trybunału EFTA została wniesiona skarga przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA przez SÝN hf., reprezentowaną przez Dórę Sif Tynes, radcę prawnego, ADVEL, Kalkofnsvegur 2, 101 Reykjavik, Islandia.SÝN hf. występuje do Trybunału EFTA o:
1. stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 023/21/COL z dnia 26 marca 2021 r. w sprawie pomocy dla Farice ehf. na inwestycje w trzeci kabel podmorski;
2. zobowiązanie Urzędu Nadzoru EFTA do pokrycia całości kosztów prawnych postępowania.
Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:
- Sýn (zwana dalej "skarżącą") jest spółką prowadzącą działalność w zakresie mediów i łączności elektronicznej na wszystkich rynkach telekomunikacyjnych i nadawczych w Islandii, z siedzibą pod adresem Suóurlandsbraut 8 w Reykjaviku. Korzenie działalności spółki sięgają końca lat 90-tych, kiedy powstały spółki Íslandssími hf. i Tal hf., po tym, jak nastąpiła liberalizacja świadczenia usług telekomunikacyjnych w Islandii. Skarżąca świadczy kompleksowe usługi łączności elektronicznej, w tym usługi centrów danych, pod marką Vodafone, na podstawie umowy o partnerstwie zawartej z Vodafone Group plc.
- Spółka Farice hf. została utworzona w 2002 r. przez stronę islandzką i stronę z Wysp Owczych w celu opracowania, budowy i eksploatacji podmorskiego systemu kablowej łączności elektronicznej zapewniającego łączność międzynarodową między Islandią, Wyspami Owczymi i Zjednoczonym Królestwem.
- W niniejszej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 023/21/COL ("zaskarżona decyzja"). Zaskarżona decyzja została przyjęta w dniu 26 marca 2021 r. w następstwie zgłoszenia przekazanego przez władze islandzkie w dniu 23 marca 2021 r.
- Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji ze względu na to, że Urząd Nadzoru EFTA:
- uchybił obowiązkowi wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 1 ust. 2 części I protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości ("porozumienie o nadzorze i Trybunale"), ponieważ powinien był powziąć wątpliwości co do zgodności środka z Porozumieniem EOG;
- uchybił zobowiązaniom wynikającym z art. 16 porozumienia o nadzorze i Trybunale w zakresie odpowiedniego uzasadnienia.
