[Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych i handlowych - Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 - Umowa przewozu lotniczego - Klauzula prorogacyjna w umowie zawartej przez pasażera będącego konsumentem - Wierzytelność tego pasażera wobec przewoźnika lotniczego - Cesja tej wierzytelności na rzecz spółki zajmującej się windykacją wierzytelności - Możliwość powołania się przez przewoźnika lotniczego na klauzulę prorogacyjną wobec spółki będącej cesjonariuszem wierzytelności tego pasażera - Dyrektywa 93/13/EWG]Język postępowania: polski
(2021/C 28/11)
(Dz.U.UE C z dnia 25 stycznia 2021 r.)
Sąd odsyłający
Sąd Okręgowy w Warszawie
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca odwołanie: Ryanair DAC
Druga strona postępowania DelayFix, dawniej Passenger Rights
Sentencja
Artykuł 25 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że w celu zakwestionowania jurysdykcji sądu do rozpoznania powództwa o odszkodowanie wytoczonego przeciwko przewoźnikowi lotniczemu na podstawie rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, na klauzulę prorogacyjną zamieszczoną w umowie przewozu zawartej między pasażerem a przewoźnikiem lotniczym nie może powołać się wspomniany przewoźnik wobec firmy windykacyjnej, której pasażer zbył w drodze cesji swoją wierzytelność, chyba że zgodnie z ustawodawstwem państwa, którego sądy zostały wyznaczone w tej klauzuli, ta firma windykacyjna wstąpiła w pełnię praw i obowiązków pierwotnego kontrahenta, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego. W stosownym wypadku taką klauzulę, która bez uprzednich negocjacji indywidualnych została zamieszczona w umowie zawartej między konsumentem, czyli pasażerem linii lotniczych, a przedsiębiorcą, czyli przewoźnikiem lotniczym, i która przyznaje wyłączną jurysdykcję sądowi miejsca siedziby tego przewoźnika lotniczego, należy uznać za nieuczciwy warunek umowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.
