(2020/C 87/15)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 16 marca 2020 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Autostrada Wielkopolska S.A. (przedstawiciele: O. Geiss, Rechtsanwalt, T. Siakka, dikigoros)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Rzeczpospolita Polska
Żądania wnoszącej odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie podnosi na jego poparcie następujące cztery zarzuty.
Zarzut pierwszy: Sąd w sposób oczywisty naruszył prawo, oddalając żądanie pierwsze wnoszącej odwołanie, ponieważ po dokonaniu słusznego stwierdzenia, że Komisja powinna była dać wnoszącej odwołanie możliwość ponownego przedstawienia uwag w toku postępowania administracyjnego (które to twierdzenie nie jest podważane w niniejszym postępowaniu), zastosował błędne kryterium prawne(wymagając określenia potencjalnego skutku decyzji), przeinaczył treść zaskarżonej decyzji i nie uzasadnił w sposób odpowiedni ustalenia, że kryterium to (prawnie błędne) nie zostało spełnione.
Zarzut drugi: oczywiste naruszenie prawa przez Sąd obejmuje niedokonanie oceny zastosowania przez Komisję kryterium inwestora prywatnego wbrew właściwym standardom prawnym, z naruszeniem art. 107 ust. 1 TFUE, przekroczenie uprawnień kontrolnych poprzez zastąpienie uzasadnienia zaskarżonej decyzji własnym uzasadnieniem, odwrócenie ciężaru dowodu, niewłaściwe uzasadnienie, przeinaczenie dowodów, nieprzestrzeganie zasad postępowania dowodowego (w związku z własnymi ustaleniami i z ze spoczywającym na nim obowiązkiem ocenienie dokonana przez Komisję oceny pod kątem właściwych standardów prawnych) oraz naruszenie fundamentalnej zasady nadrzędności prawa UE. Dokładniej rzecz ujmując, naruszenia dotyczą stwierdzenia, że Komisja nie była zobowiązana uwzględnić i ocenić ryzyka związanego z inflacją i kursem walut, uznania przez Sąd ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. za granicę kryterium inwestora prywatnego, stwierdzenia, że Komisja nie była zobowiązana uwzględnić i ocenić ryzyka związanego z wypowiedzeniem umowy i postępowaniami sądowymi, oraz błędów dotyczących dokonanej przez Sąd oceny trzeciego czynnika w pkt 152.
Zarzut trzeci: nie uwzględniając części drugiej zarzutu drugiego, Sąd w sposób oczywisty naruszył prawo poprzez niezastosowanie właściwego kryterium, nieuprawnione zastąpienie uzasadnienia Komisji własnym uzasadnieniem, odwrócenie ciężaru dowodu, niewłaściwe uzasadnienie i nieprzestrzeganie zasad postępowania dowodowego.
Zarzut czwarty: nie uwzględniając części pierwszej zarzutu piątego, Sąd naruszył prawo poprzez przeinaczenie jasnego znaczenia dowodów i przedstawienie niewłaściwego uzasadnienia.
