Język postępowania: włoski(2020/C 390/33)
(Dz.U.UE C z dnia 16 listopada 2020 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Carlo Tognoli, Emma Allione, Luigi Alberto Colajanni, Claudio Martelli, Luciana Sbarbati, Carla Dimatore jako spadkobierczyni Maria Riga, Roberto Speciale, Loris Torbesi jako spadkobierca Eugenia Melandriego, Luciano Pettinari, Pietro Di Prima, Carla Barbarella, Carlo Alberto Graziani, Giorgio Rossetti, Giacomo Porrazzini, Guido Podestà, Roberto Barzanti, Rita Medici, Aldo Arroni, Franco Malerba, Roberto Mezzaroma (przedstawiciele: M. Merola i L. Florio, avvocati)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski
Żądania wnoszących odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie żądają uchylenia, zgodnie z art. 256 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 56 Statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, postanowienia Sądu Unii Europejskiej (ósma izba) wydanego w dniu 3 lipca 2020 r. w sprawach połączonych T-395/19, T-396/19, T-405/19, T-408/19, T-419/19, T-423/19, T-424/19, T-428/19, T-433/19, T-437/19, T-443/19, T-455/19, od T-458/19 do T-462/19, T-464/19, T-469/19 i T-477/19, w którym ich skargi zostały uznane za oczywiście niedopuszczalne.
W ramach zarzutu pierwszego wnoszący odwołanie podnoszą naruszenie prawa poprzez uznanie zaskarżonego aktu za akt niewywierający skutków prawnych w rozumieniu art. 263 TFUE. Naruszenie wynika z braku podstawy prawnej, aby uznać dla uznania aktu za tymczasowy i z braku uznania jego skutków prawnych w odniesieniu do adresatów. Zaskarżony akt bezpośrednio wywarł bowiem skutki prawne w odniesieniu do wnoszących odwołanie, pozbawiając ich istotnej części przysługujących im uprawnień emerytalnych.
W ramach zarzutu drugiego wnoszący odwołanie podnoszą naruszenie prawa dotyczące wykładni i zastosowania art. 86 Regulaminu postępowania przed Sądem, ktore są niezgodne z jego celem i skutecznością. Uregulowanie to ma w istocie na celu uniknięcie powielania skarg. Ponadto Sąd, uznając bądź skargę, bądź pismo dostosowujące skargę za niedopuszczalne, powtórnie narusza prawo, przez co paradoksalnie pozbawia wnoszących odwołanie ochrony prawnej.
W ramach zarzutu trzeciego wnoszący odwołanie podnoszą dwa uchybienia proceduralne, które powinny spowodować uchylenie postanowienia: naruszenie zasady kontradyktoryjności i naruszenie prawa przy zastosowaniu art 126 Regulaminu postępowania przed Sądem.
Po pierwsze, wnoszący odwołanie nie mieli możliwości ustosunkowania się do zarzutu niedopuszczalności podniesionego przez Parlament Europejski w odniesieniu do pisma dostosowującego skargę. Ponadto postępowanie Sądu jest tym gorsze, że orzekł oni, iż nie jest potrzebna druga wymiana pism procesowych i nawet nie zarządził rozprawy, pozbawiając wnoszących odwołanie możliwości przedstawienia ich stanowiska w przedmiocie zarzutu niedopuszczalności dotyczącego pisma dostosowującego skargę, mimo że złożyli oni formalny wniosek w tym względzie.
Ponadto decyzje proceduralne Sądu wskazują, że niedopuszczalność skargi nie była natychmiast jasna i niewątpliwa, a więc oczywista w rozumieniu art. 126 Regulaminu postępowania przed Sądem. Przesłanki wymagane do zastosowania tego uregulowania nie były zatem spełnione.
